________________
चतुर्थ स्थूल ब्रह्मचर्य व्रत: तजवीज न करे, फरी पण त्यांथी उठीने पोताना धंधामां-वलगे. तेवी रीतें समकेती, देशव्रत धारी पुरुष, परलोकना सापेक्ष धंधामां मन रहे.एवामां कामसंज्ञा उदय थश्, त्यारें अंतरजाव लाज म र्यादा पुगंगादिकने अनुसरतां ते कामसंज्ञाने गणतीमां न गणे. एम करतां अतिवेदोदय थाय,त्यारे व्याकुल थाय तो तत्काल उ तावलथी कंदर्परोग निवारण करीने, फरी पोताना खकार्यमां प्रव ते तो ते व्रती, कामसंज्ञा वधारवानी श्छा शा माटें राखे? शुक श्रद्धावंत श्रावक तो मैथुनसेवानी जग्याने जेवु कांफरुखार्नु होय, तेवु करी जाणे.अने कहे के ए मलीन जग्याजे, तेनी श्छा ते वडि नीतिनी वेलाशिवाय बीजे वखतें न रहे. तेवी रीतें मैथुन पण नि षेध . दोषनुं स्थानक .याप्रमाणे त्रीजो अतिचार जाणवो.
४ चोथो पर विवाहकरण अतिचार. ते ए के, जे पोताना संताननो अथवा परजातिनो अथवा अपणी नात जातमा पोता नुं माहापण जणाववाने अर्थे आगल थश्ने विवाह करी आपे. को वस्तु वानुं अथवा अव्यादिकनी सहायता करे, अथवा प्रेरणा दिक करीने कोश्नी पासेंथी अपावे. तेणे करी ते विषयी प्राणी ने स्त्रीनो लाज थयो त्यारे ते पुरुषतो तेनुं सारूं कहे. बीजाउँने कहे के फलाणाने त्यां फलाणे माझं घर वसाव्यु.जो एवा हता,तो श्रा विवाह थयो.नहीं तो मारा शा हाल थात? एवी रीतनी अ
जननामोढाथीपोतानी प्रशंसा सांजलीने बहुजखुशी थजाय. तेने जोश्ने बीजा पण जेजे विवाहना अर्थी होय, ते आवीने ते नी खुशामद करे, स्तुति करे,ने कहेके, आप साहेव जेवा परोप कारी थोडाज नजरे आवे? एवां वखाणनां वचन सांजलीने तेने कहेके,कांश काम काज होय, तो मने कहेजो. सजन सम्मत करजो.अमारो तमारो एक वास्तो बे.एवी रीतें विवाहादिकनो सजनसंबंध, संसारमा जग्याए जग्याएं कराववो, ए अनर्थनुं वी
