________________
रए४ __ ग्रंथसमातिना दोहा. वचन कहे जे, ए धर्मकार्य क, पण ए धर्मकार्य करतां महोटी तस्दी पाम्या, ए काम घणुंज, कठिन बे. करशे, तेज जाणशे. मने वीती ते माझं मन जाणेने, को सहाय पण न थयुं, एने कोश्यें जपाड्युं नहीं. त्यारें शुं करीयें ? अमे कोने कहीये. अधिकारी थ या त्यारे सर्व अमोने करवू पड्यं, बीजुं शुं कहीयें ? आ धर्मकार्य करतामां आ शरीर, पुर्बल थरंगयुंजे, ते हजी सुधी ठेकाणे आव्यु नथी. एवां वचन कहीने घणानां चित्त, नंग करे. इत्यादि हीन तानां वचन कहे, ते वचनयोगवीर्याचारातिचार बीजो जाणवो.
३ तथा मनोयोगें सीदातो को करे अथवा उत्साह विना करे, जे आ कामनी वेठ क्यारें उतरशे ? ए काम हाथमां नहीं लेत तो सारु थात. नाहक आ काम में उठगव्युं तो खलं, पण हवे को वीजो माथे ले, तो हुँ मूकी आपुं. कोरीतें बूटे तो सारंथ जाय अथवा ए काममा महेनत घणी थशे, पैशो घणो खरचा शे, शुं करीयें ? वगर विचारे कयुं तो आवी फसाया; हवे फरी एवी वातमां पडणुं नहीं अथवा आ तप, क्रिया दिक, कग्नि थ यां. हवे फरी जोश्ने आदर करशुं ! इत्यादिक कुविकल्प मन मां करे, ते मनोयोगवीर्याचारातिचार त्रीजो जाणवो ॥ इति वीर्याचारातिचारत्रयस्वरूपं संपूर्णम् ॥
ए प्रमाणे सर्व साधु अने श्रावकना धर्मना सर्व मली एक शो चोवीश अतिचारनुं विवरण कडं. इति श्री सम्कक्त्वमूल द्वादशव्रतविवरणं समाप्तम् ॥ एवी विगतथी दोष मटाडीने जे व्रत पाले, ते परमकल्याणमाला वरे ॥
॥दोहा॥ शत हारे ऊपरे, वीते वर्ष बवीश; । मगशिर शुदि पंचमि गुरु, पूरण नई जगीश ॥१॥
