________________
१८०
चारित्राचारा तिचार स्वरूपं.
त्यां भाषाना चार दबे प्रथम सत्यनाषा. ते जेवुं होय, तेवुंज कहे, पण कम वेश न कहे, बीजी सत्यनाषा, ते कां कहे वानुं होय तेने बदले कांइ कहे. त्रीजी मिश्रभाषा. ते कांइक जू तुं ने कांक सातुं, जेम के श्राजे नगरमां दशनो जन्म थयो. ए
कड़े, ते मिश्राषा. चोथी अनुजयजाषा. ते साधुं पण नहीं
जू पण नहीं, पण जे लोकव्यवहारें बोलवुं. ते जेम गाम श्राव्यं रात्री पडी, वली कोइनुं नाम कहेवुं. जेम के जगत्पाल, लक्ष्मीधर, देवदत्त, अमर इत्यादि व्यवहारजाषा चोथी. त्यां साधु सदाकाल, यने श्रावक सामायक पोसहमां पहेली अने चोथी ए बन्ने जाषा बोले, ते पण प्रणिधानयुक्त उपयोगी ने जयणायुक्त वोले. ते हयां विना उपयोगें अशुद्ध बोले, ते वीजो प्रतिचार.
३ त्री जो अनुपयुक्तएषणा तिचार. ते जे पूर्वोक्त प्रणिधानयुक्त बेतालीश दोष टालीने निक्षा ले. पांच दोष टालीने आहार करे, ते चारित्राचारवे; पण उपयोग विना एथकी विपरीतपणे आहार ले, ते त्रीजो अतिचार. अहींयां एषणाशुद्धिमां वीजं पण वस्त्र, पात्र, शय्या, संथारक, वसती प्रमुख जे जे चीज चारित्रने उप कारी होय, ते चीज जो निर्दोष ले, तो आचार जावो ने जो सदोष ले, तो अतिचार लागे. ए पण अतिचार साधुने सर्वदा,
ने गृहस्थने पोसह सामायक लीधे लागे. एम पोतानी दशा माफक पाले, तेमां जो अनुपयुक्त प्रवर्तें, तो ते त्री जो अतिचार.
४ चोथो अनुपयुक्तचादानमोचना तिचार. ते जे साधु सदा काल, ने श्रावक सामायक पोसहमां जे जे चीज ले, तथा मूके, ते चीज पूर्वोक्त प्रणिधानयुक्त उपयोगी थको दृष्टि पडिले हा पूर्वक ले, फरी एवी रीतेंज मूके, एवो आचारवे ने जे नुपयुक्त अवधिथी यादान मोचन करे, ते चोथो अतिचार कहीयें. ५ पांचो अनुपयुक्तपरिष्ठापन अतिचार. ते जे साधु सर्व
A
