________________
१६७ ___ संलेषणा व्रतातिचार स्वरूपं. ती नथी. माटे पीडाथी वहेला पार उतरी ! एवो विकल्प उठे, ते चोथो अतिचार. ____५ पांचमो विसयासंसप्पळगे अतिचार. ते अणशण करीने अणशणनुं फल, काम नोगनी प्राप्ति श्वे; ते पांचमो अतिचार. __ए संलेषणाना पांचे अतिचार व्यवहार प्रसिद्धथी तो श्रण शण निष्ठाएं कहेवायचे. परंतु वस्तुगतें तो सर्वव्रतमा लागेजे.
१ जेम सर्वव्रत, सर्व नियम, दान, पूजा, विनय, वैचावच्च, अने प्रत्याख्यानादि क्रिया करीने या लोकना सुखनी श्छा न राखवी. तेम बतां जो राखे, तो पहेलो अतिचार लागे. ___ तथा परलोकें देवगत्यादिकनी श्वा न राखवी, तेम बतां जो राखे, तो बीजो अतिचार लागे.
३ तथा आवो मनुष्यावतार पाम्या बैयें, धर्मनियमकरणी, जी , वदया, जिनपूजा महोत्सव प्रमुख करीयें जैएं; शास्त्र सांजलीएं बै यें,ए सारंबे, ए माटे घणुंजीवीए तो सारूं.रखे आयुष्य स्थिति पासें आवी जाय ? एहवो विकल्प न करे,अने करे, तो त्रीजो अतिचार.
४ वली धर्म करतां को पूर्वसंचित पापकर्मना उदय थवाथी घणी अशाता पामवा लाग्यो. त्यारें मरणने श्वे जे मरण पामीएं तो आ मुःखथी बूटीएं. पण ते एबुं न विचारे जे मरण पामवा श्री कांश कर्म तूटे नहीं. मुवाथकी पण वीजा जन्ममां अनुक्त कर्म पागलने आगल तैय्यार."कृतकर्मयोनास्ति' एम जाण बु,उलटी मरणनी श्छा राखवाथकी अशुजकर्मरसपोपण थायवे. कारण के नवा अशुन्न विकल्पं अशुनबंध थाय; ए माटे साधक, मरणनी श्छा नं राखे जो राखे, तो चोथो अतिचार लागे. , ५ तथा धर्मफल तो निर्जरा.ते निर्जरा साध्य धरीने जे जे धर्म करे,तेमार्गी जीव श्राराधक कहेवाय.त्यहां कामनोगनुं फल साध्य राखीने कर्म करे, त्यारे पांचमो अतिचार लागे. एम सर्व व्रतमां
