________________
बादश अतिथिसंविजाग व्रतं. ए चीज तमे लीयो, ए अमारी नथी पण अमारा नाश्नी श्र थवा संबंधीनी डे एटले ते अमारीज . ते अमारो नाश्पण बहु ज नाविक तथा धर्मरुचि. तमने आ चीज थापी सांजलीने बहुज खुशी थशे. ए माटे आप लेश्य; कशो खतरो नथी. एवीरी तें बहु मान अने आग्रह करे, पण मनमां जाणे जे के या पार की चीज ते साधु वेशे नहीं. माटे बहुज जाव देखाडे पण ते साधु, सीधा विनाज पालो फरी जाय, त्यारे ते दाता विचारे के में तो मारुं व्रत पण साचव्यु अने कांश खरच पण न थयु! एवी कुबुछिनो फेलाव करे. तथा को दृष्टिरागी दातार, दृष्टिरागथीदे वानी बुछियें वीजानी चीजने पोतानी कहीने आपे,ते पण एमांज आवे. श्रावकें तो शुद्धाहारार्थी साधु आंगल याथातथ्य कहेवू जोश्ये, पण कपट न करवू. ए प्रमाणे त्रीजो अतिचार लागे.
४ चोथो समत्सरदान अतिचार. ते गृहस्थने घेर को साधु गोचरी आवे थके को बति चीज जूए, ने ते चीजनो साधुने ख प होय तेथी ते चीजनी याचना करे, त्यारे दातार होय ते तोड ती चीजनी ना कही शके नहीं; पण मनमां खीजाश्ने श्रापे, ते समत्सरदान कहीयें. अथवा को सामान्य गृहस्थ सारी रीतेथी परिगल दान श्रापेजे, तेनी तारीफ लांजलीने सहन करी न शके, तेवारें मनमां ईर्ष्या आणीने कहे के, ए सामान्य गरीव उतां दान सारी रीतें आपीने शुं माराथी पण महोटो थवानी चाह राखे ने ? तो हवे हुँ एवं दान आपुं, के तेवु दान एनाथी दीधुं जाय नहीं. ए पोतानी मेलें थाकीने वेसी जशे, एवी रीतें पारका गुणनी ईर्ष्या धरीने जे दान आपे, ते पण समत्सरदान कहे वाय. ए चोथो अतिचार.
५पांचमो कालातिकम अतिचार.ते साधुने गोचरीनो वखत थ -", यो जाणीने साधुनी गवेषणा न करे,अने जाणे के हवे ए साधु ने