________________
१६० द्वादश अतिथिसंविनाग व्रत. आपेले. आहारवहोरवा फरी वीजाने घेर जवानी श्बा रहेतीन । थी. तथा जे वस्तु वहोरावे, ते पण घणी खादिष्ट अने जावें करी वहोरावे . तेमां पण आजनो आहार तो घणो खादिष्टजे. एवी आहारना आपनारनी तारीफ करीने खाय, ते अंगारदोष.
४ चोथो धूम्रदोष. ते आहारना आपनारनी तथा आहारनी निंदा करतोथकोखाय.ते एमके फलाणो दातार तो को सारो न थी, हाथनो महा कृपण, वली एनामां कांश चातुर्य पण नथी, सारी वस्तुने वगाडी नाखीने खायजे. एनो सदा सर्वदा एज ढंगजे. जून ! चीज बरोवर जो वनावी होय, तो केवी स्वादिष्ट थाय ? तेने केवी वेखाद करीनाखीने ? एतो कमोदने कुशका करीने खाय डे. चतुर होय ते तो कुशकाने कमोद करीने खाय. आ आहार केवी रीतें खाधो जाय ? एमां कांश खाद नथी. एतो गले पण उतरतो नथी. एवां दूषणो देतो थको खाय, ते धूम्रदोष. ____५ पांचमो अकारणदोष. ते जे साधु, विनय, वैयावच्च, संय मनिर्वाह, प्रवलकुधा शुजध्यानस्थिरता. इत्यादिक कारण विना केवल शरीरनी पुष्टता निमित्तं सरस अने सुस्वाद आहारनुं जोजन करे, ते अकारणदोष. ए पांच मंमलिकदोष कह्या. ते आगला वेंतालीश साथै मेलवतां सडतालीश दोष थया. ए सडतालीश दोष रहित आहारना लेनारा जे साधु तेमने अतिथि कहीयें. तेवा साधुने श्रावक, दोष टालीने आहार निमंत्रणा करे अने जे जे आहार साधुयें लीधो होय, तेमांनोज आहार पोते पण ज मे, कदाचित् एवा साधुनो योग न मले, त्यारें शुद्ध श्रद्धावान् अने व्रत नियमादिकधारक, एवा सुश्रावकने अति घणा मान थी वोलावीने महोटा नक्तिनाव पूर्वक जमाडे अने जे आहार ते जमे, तेमांनोज पोते पण खाय; परंतु पंक्तिविछेद आहार न करे.प्रायें ए व्रतनी, पोसहनुं पारणुं करवामां मुख्यताठे. प्रवाह
