________________
१५६
द्वादश श्रतिथिसंविजाग व्रत.
दोष कह्या, ते तो सर्व मुद्रमंत्र, पण मां तो महोटो चम त्कार करे, माटे जूदो नेद थयो.
१६ शोलमो सूलकर्मदोष. ते साधु आहारने अर्थे गृहस्थने पुत्रीयो जोने, गर्ज रहेवानुं औषध बतावे, अथवा पोतें ते औषध वनावी पे. अथवा कोइ नाचरणी स्त्री होय, ते प पुरुष साथै कुकर्म कीधुं होय ने तेथी ते गर्भवती थर होय, पढी ते गर्भपात करवा माटे, साधुने श्राव्यो जाणीने तेनी पासें प्रवीने पोतानुं शल्य मटाडवा माटे गरीब थने ते साधु ागल दीन जाप करे ने कहे के है खामिजी ! मुज हत्यारीनो उपकार करो.
.
पाप माराथी थयुंबे, ते उपकार करीने टालशो तो जीवीश, नहीं तो मारे सरवुं पडशे. एवां वारंवार दीनवचन सांजलीने सा धुने करुणा उपजे. त्यारें गर्जना शातन पातन प्रयोग प्रमुखनां औषध वत्ती प्रमुख होय, ते बतावी आपे, तेणे करी ते स्त्री खुशी थने सारो प्रहार आणीने आपे अथवा मूलबंधन जे गर्न स्थिरीकरण प्रयोग करे अथवा शांतिकर्म करे. एवी क्रिया क रीने आहार ले, ते मूलकर्मदोष. ए कर्म, साधुयें अवश्य नज करवुं. ए कर्मने महादुःखदाय जाणीने जरुर त्यागवुं. ए शोल उत्पादन दोष साधुथी थाय; अने पूर्व जे शोल दोष का ते श्रावकथी थाय. तेने उमदोष कहीयें. ए प्रमाणे ए वत्रीशे दोष टालीने आहार ले, ते एषणाशुद्ध कहीयें. अन्यथा अनेषणा कहियें. हवे दश ग्रहणदोष कहेठे.
१ प्रथम शंकितदोष ते आहारमां को उगमादि दोपनी शंका यावे तो आत्मार्थी साधु, ते आहार न लीए. जो लीये, तो शंकितदोष लागे.
२ वीज प्रतिदोप. ते जे नदयादिक योग्य वस्तु ते सचित्त अथवा चित्त होय तेनाथी हाथ खरड्या होय तेवे हाथे
