________________
१५० कादश अतिथिसंविनाग व्रत. मित्ते ते साधु उपर दृष्टिरागनो उदासी थाय, तेवारें साधुने आहार आपे. ते आहार साधु ले, त्यारें धात्रीदोष लागे.
२ वीजो दूतीदोष. ते जे साधु विचरवा गया थका श्रावक .श्राविकाने कासीदनी पेठे परगामना समाचार अथवा कागल
आणीने आपे पीयरनी हकीकत लावीने वहने कहे. वली वहन मुखने बीजी मुखचातुरी बनावीने कहे के, तमारी माताजी सुख चेनमांजे, अने तमारा नाश्जी पण साजा ताजावे. बीजा पण सर्व कुटुंबीयो कुशल देम . वली कके फलाणानुं सगपण थडे, फलाणाने डोकरो थयो, ते तमोने अमुक चीज मोकलशे, तेमणे अमुक चीज तमारी पासेंथी मंगावी. इत्यादिक संदेशा कही करीगृहस्थने राग जपजावी आहार ले.अहींयां को गृहस्थें धर्मसंबंधी संवरवृद्धि कारणरूप संदेशो कह्यो होय, तेपण निदा अवसरें न कहे, बीजे अवसरें कहे पण संसार संबंधी संदेशो तो कदापि कालें कहेज नहीं, एवी रीतें गोचरी जायने संदेशा कहीने निदा लियें, ते वीजो दूतिकर्मदोष.
३त्रीजो निमित्तदोष. ते गोचरी गये थके गृहस्थने, निमित वतावे, गृहगोचर, शुनदशा, अशुनदशा बतादे, तमोने आटला दिवसनी पीडा, तमोने वारमो वा आग्मो शनि, एवं कहे; तथा आटला वर्षनी तमोने पनोती, माटे अमुक दान आपजो, जाप करावजो, एथी करी सुख थशे. आगल घणा सारा ग्रह आ वशे; त्यारें घणुं सुखचेन पामशो. तमारा दिलमा अमुक वातनी चिंता. एवी मनमानी वातो कहे, तेथी ते गृहस्थ खुशी थाय, चमत्कार पामे अने सारो आहार आये, ते साधु लीए, तेवारें तेने निमित्तदोष लागे.
४ चोथो आजीविकादोप. ते वहोरवा गये थके त्यां गृहस्थ नी पासें पोतानी जाति झाति जाहेर करे ने कहेके, शेठजी! तमे
