________________
बादश अतिथिसंविज्ञाग व्रत. २४ए ने पढ़ी उतारी लावे. अथवा नोयरामां नीचे उतरी तेमांथी आहार लावे, ते आहार, साधुने थापे, ते मालाहतदोष.
१४ चौदमो आबिद्यदोष. ते ए के पारकाना हाथमा जे ची ज होय,ते तेनी कनेथी बीनवी लेश्ने साधुने थपे,ते आबिद्य दोष..
१५ पंदरमो अनिस्सृष्ठ दोष. ते एके घणा माणसोनी कोश साधारण चीज, वेंची लीधा विनानी होय, तेमांथी उपाडीने साधुने आपे, ते अनिसृष्टदोष,
१६ शोलमो अध्यवपूरकदोष. ते कलकलता पाणीमां बीजें पाणी पूरे, अथवा जात प्रमुख चूला उपर चडेलांडे, तेमां बी जा चोखा नाखे, एम तैय्यार थता आहारमा बीजी पूरणी करे, अने मनमां विचारे के आज गाममां साधु घणा आव्याने, ते मांथी हरकोर पण आहार लेवा माटे आपणे घेर आवी चडशे, ए माटे रसोश्मा घणी पूरणी करी रसोश वधारे कराविये, एवं क रीने पनी ते आहार साधुने आपे, ते अध्यवपूरकदोष. ए शोल दोष, श्रावकथी साधुने लागे जे. एमां केटलाएक दोष अजाण पणे लागे, केटलाएक नक्तिथी लागे, केटलाएक दृष्टिरागथी ला गे अने केटलाएक अनिमानथी लागे. ए शोल दोष टाली तजवीज करीने श्रावक, शुद्ध आहार साधुने आपे अने साधु पण त्यारें निषित आहार जाणीने ले.
हवे साधुथी शोल दोष उपजे, ते कने. १ प्रथम धात्रीदोष. जेम धात्री उदरपूर्णार्थे गृहस्थना वाल कने रमाडे, तेम साधु पण गृहस्थना वालकने रमाडे, तरेह तरेहनां वचनोयें करी बोलावे, चपटी वगाडी रीजवे, तरेह तरेहनां चाटु क वचन बोली करीने बालकने, हसावे, घणो प्यारा देखाडे. तेवू जोश्ने ते बालकनां माता पितादिक जाणे के साधुजी अ मारा बोकरा उपर वहु देत करे. तेणे. करी ते वालकना नि
