________________
खसत्ताजे परसत्ता प्रवृत्ति परिहाररूप,शुकोपयोगधारी, विषयक षायथी दूर रहे. शुजाशुज उदये अव्यापक रहे.अहींयां चेतना व रूप सन्मुखले. तेने सुख दुःखनी प्राप्ति ते कर्मोदयिक डे, पण मन मां हर्ष विषाद नरहे, प्रतिक्षण कर्मबंधनी चिंता रहे ते स्वदया. ए खदया वालो जीव पोतानी चेतना समारवाने जिन पूजा, तीर्थ यात्रा, रथ यात्रा, प्रमुख शुनाश्रव प्रवृत्ति करीने जिनगुण गान ब हुमान पूर्वक पोतानी चेतन तत्वावलंबी करे, पुजलावलंबी पj मटाडे, जोके ए शुनावमां बाहेरथी जोतां तो हिंसाबे, पण ए नि मित्तथी अनादिनी विनाव चाल मटे, गुणी जे श्री अरिहंतादिक तेना बहुमाने करीने आत्मा गुणग्राही थाय, अने न्यारे गुण ग्राही थाय त्यारे ते ज्ञानी पण थाय, ते माटे सर्व साधकोने ए खदया ते परम साधन . साधु पण नवकल्पी विहार करे, उपदेशापे, चर्चा करे, पूंजन प्रमार्जन करे ते स्वदयानी पुष्टिने वास्ते करे, अहींयां योगनी चपलताए करीने आश्रव थाय खरो, पण चेतना स्वरूपानुयायी रहे, जिनाज्ञापले, कषाय स्थान मंद पडे, जलकता मटे, यथा बंदी पणुं मटे, धर्म प्रवृत्ति चढे तेथी स्वदया निमित्त जे शुजाश्रव तेने साधु पण पोतानी दशा माफक आदरे. ___ चोथी परदया ते ए के, बए कायना जीवोनी रक्षा करवी जे का रणे सर्व जीव जीव्युं चहायने, सुखना अर्थी सर्व बे, जेम आपणो जीव दुःखथी मरेले तेम सर्व जीव फुःखथी नय पामेले; एवं जा. रणीने जीवनी दया करे तेने परदया कहीए. वली ज्यां खदयाचे त्यां परदया नियमा बे; अने ज्यां परदयाचे त्यां वदयानी जजना जे. __ पांचमी स्वरूपदया ते ए के था लोक तथा परलोकना पुमलीक सुखनी आशामां तथा देखा देखीयें करीने जीव रक्षा करे तेने व रूपदया कहीए. आ दयावडे करीने तरत तो पुमलीक सुख पामेडे
