________________
१४२ द्वादश अतिथिसं विनाग व्रत.
हवे अतिथि एटले जेने लौकिक पर्वोत्सवादिक दिवसोनुं प्र योजन नथी, ते अतिथि कहीये. एटले लोक व्यवहारमा जे संसा र वृछिनी हेतु तिथि, तेदेवार, विवाहादिलग्नतिथि इत्यादिक सर्व जेणे ठोडी दीधां.सर्वे दिवसोमां जेनी धर्माराधनकरवानी एक निष्ठावे.तेने अतिथि कहीयें. अथवा जेम अतिथि एटले प्राद्ध णो, मिजमान माणस कोने घेर आवे, ते कांश तिथि तेदेवार नो दिवस जोश्जे न आवे, गमे ते दिवसें पंथी चाल्यो आवे. ते ने कां तिथिके तेहेवारनुं प्रयोजन नहीं, अणचिंतव्यो आवीने उनो रहे; तेम साधु पण निमंत्रणादि कीधा विना जोजन कालें आवी हाजर थाय. प्रायें साधु अमथो तो गुरु आज्ञा विना गृह स्थने घेर कदापि जाय नहीं, अने लोजन कालें मधुकर एटले चमरनी वृत्ति करे, निमंत्रण विना गृहस्थने घेर विचरता जाय. ते पण गृहस्थने अकलामण न उपजावे. एवी रीतें आहार लिये, ते अतिथि जिनाज्ञाकारी शुद्ध साधु तेनो जे संविनाग क रे. एटलें न्यायोपार्जित शुद्ध व्यवहारें कमाएवं जे व्यादिक ते मांथी पोताना उदर चरणने माटे उत्तम कुलाचार पूर्वक जे शु छ निर्दोष आहार नीपजाव्यो अने ते पण पूर्वकर्म पश्चात्कर्मा दि दोष रहित होय, एवो शुभ अने निर्दोष आहार ते वहुमान सहित नाग्ययोगें गृहने विपे साधु आव्या थका अतिहर्पवंत थ यो थको आहार आपे, अने ते पण दानना पांच गुणें करी युक्त दातारनी शुद्धता धरी आपे. ते दानना पांच गुणनां नाम लखे.
१ प्रथम जे जेनमार्गी दातार. ते शुद्ध पात्रनी प्राप्ति पामीने प्रथम पोताता घरना आंगणाने विपे मुनिनां दर्शन मात्र थयां अने तेणे करी घणा दिवसनी अंतरंगनी चाहनाना उदासथी श्रानंदनांबांसु आवे,जेवी रीते कोआपणो प्रिय अने परम हित कारीप्राणप्रिय एवो ववन्न सङन दूर देशांतरें गयो होय, तेने कदी
