________________
१३६ एकादश पौषधोपवास व्रत. वखोडे पण नहीं, श्रादारनी जून, गीरावे नहीं, श्राहार करी रह्या पढी गरम पाणीथी आहारतुं वाशण धोश्ने ते पाणी पी जाय. पली पात्रने शुक करीने नितारी पाणी प्रमुख सूका जवा देश, ते पात्र कोरं करीने पाबु श्रापे. त्यार पड़ी फरी उपयोगी थको पूर्व नी पेरें पौषधशालामा पूर्व स्थानके जश् बेसे. मार्गमां कोई जता श्रावतानी साथै वात करे नहीं. ए प्रमाणे खस्थानकमां भावीने शरियावही पडिकमे, चैत्यवंदन करी धर्म क्रियामां प्रवते. अथ वा जो कोई संबंधी तथा सेवक सामो आहार, पोसहशालामा लावे, तो पण पूर्वोक्त रीते थाहार करीने पात्र कोरां करी तेने पागं श्रापे, अने पड़ी धर्मक्रियामां प्रवत्तें. जो त्रिविहार उपवास होय तो एकबुं पाणीज मात्र पूर्वनी पेरें जश्ने लश् श्रावे, एवी रीतें श्राहारपोसह करे, तेने देशथी पोसह कहीएं अने चौविहार उपवास करी पोसह करे, तो तेने सर्वथी पोसह कहीये.
२ वीजुं शरीरसत्कारपोसह. ते सर्वथा शरीरनो सत्कार एट ले धोवन, धावन, तैलमईन, वस्त्रानरणादि शृंगार प्रमुखथी को
रीतें शरीरनी शुश्रूषा न करे, साधुनी पेरें अपरिकर्मित थको रहे, ते सर्वथी शरीरसत्कार पोसह कहीए. तथा देशथी शरीर सत्कार पोसह ते पोसहमा हाथ पग प्रमुखनी शुश्रूषा करवानी बूट राखे, ते देशयी शरीर सत्कारपोसह कहीयें.
३ त्रीजु अब्रह्मचर्य पोसह. ते जे त्रिकरण शुळे पोसहमां न ह्मचर्य पाले, ते सर्वथी ब्रह्मचर्य पोसह जाणवू अने जे मन, वचन श्रने दृष्टि प्रमुखनी बूट राखे अथवा परिमाण राखे, ते देशथी ब्रह्मचर्य पोसह जाणवू.
४ चोथु सर्वसावद्यव्यापार त्याग करे ते सर्वधी थव्यापार पोस इ कहीये, अने जो एकादि अने जो एकादि वस्तुनी अथवा जघरा यवाश्रादेशादिकनी तूट राखे, ते देशथकीथव्यापार पोसहकहीये.
