________________
अष्टम अनर्थदंम विरमण व्रत. ११५ तमोने धन्य धन्य कहेजे. ते वारें एवीरीतनी पोतानी तारीफ सां नलीने पोतें घणोज खुशबखत थाय. अने मनमां फूलायने जा
के महारी बछाने चाहना रहे. फरी एवी पोतानी घणी ता रीफ सांजलीने आगल करतां वधारे अधिकरण मेलववानो उद्य म करे, वली बीजाने पण अधिकरण पोतें आगल थश्ने बनावी अपावे. पुनियांमां आरंजक्रियानी उस्तादी श्रापे, लोकोने कहेके को शिष्यने महारी विद्या बझी शीखवाईं, हवे हुं वृद्ध थयो ढुं भाटे आ क्रिया, सर्व शीखो, ए हुन्नर रूडोडे, एमां कमाइ पण . बे, अने बहुज शोजा, यश, कीर्ति बे, जीवदया पण पले. वली अमारं, पण नाम कायम रहेशे. तमें लोकोमा कहेशो के, अमुक माणस पासें थी अमे ए विद्या पाम्या बैये. तेथी महारो पण लोको मां यश वधशे. वली ए क्रिया शिखीने कोश्नी उपर उपकार करशो, तो तेने आराम थशे, तेथी तमारुं पण नाम थशे. एवी वातो करे, पण ए समयक्रिया पाप रूपजे, तेनी खबर अज्ञानना प्रबलथी तेने रदेती नथी. इत्यादिकने हिंसा प्रदान अनर्थदंग कहिये.
४ चोथो प्रमादअनर्थदंग कहे. ते एमके, उता सामर्थ्य अ ने बता योगें जयणा करे नहीं. चालतां चाले. तेटलामां खाली गडबड करे, कारण विना पाप लगाडे, ए केवल, पोतानी अज्ञान ताथी तथा धितांश पणाथी लागे, जेम घणी जातिनां तेलमर्दन करावीने उपर उवटणा, पीठी अने सुगंध अव्य निष्पन्नथी तेलनी चीकणाश मटाडे, ते पीठीमां कडवी, तीखी, घणी गरम चीज आ वे तेथी अंगुठणा करावीने, पजी जीवोयें करी परिपूर्ण एवी जूमि होय, ते जग्या उपर बेसीने स्नान प्रमुख करे, त्यहां ते पीठीना पाणीनो रेलो चाले, तेथी करी त्यां जे जीवो होय, ते कडवा रसना गंधथी विनाश पामे, तथा ज्यां थोडा पाणीनुं काम होय, त्यां घणुं पाणी रेडे. अहींयां तजवीज करी शुद्ध नूमि जोश
