________________
.सप्तम लोगोपन्नोंग विरमण व्रत.
रिग्रहपरिमाणमां पशु राख्यांने, तेजने पोषण करवानो आगार. तथा म्लेबादिक राजानी साथै व्यापार आजीविका अर्थे, पोतानी गरजने माटें आहारादिकें पोषण करवू पडे, तेनो आगार, पण पोतानी इलाथी बूट नथी, तथा पोताना उदयिक जावथी मट्यु जे पाप कुटुंब, तेउनु जरण पोषण करवानो आगार; पण एथी करी हुँ महारो अवतार सफल थयो, एम जाणुं नहीं. तथा लहे णामां आवे तेनुं प्रतिपालन पोषण करवू पडे, तेनो आगार. दया बुछियें श्वानादिकने पोषवानो आगार. एवी रीतें पंदरे कर्मादान दोष तर्जु. ए पंदर कर्मादानमा जे जे चीज घरसबंधे, दाक्षिण्यता संबंधे, इत्यादि न चालतां लहेणा प्रमुखमां आवे, ते कारण तेमां जे कर्मादान क्रिया करवी पडे तेनी जयणा. अहींयां जे कर्मादान राख्यांबे, एमां एकेक कर्मादानमां बीजां बे, त्रण, चार, कर्मादान जलतां आवे, तेनी जयणा. इति पंदर कर्मादान राखवानी विगत. हवे ए सातमा व्रतना पांच अतिचार लखे. सचित्तेति
र त्यां प्रथम सचित्त बाहारनामा अतिचार . ते मूल नांगे तो श्रावकने सचित्तत्याम नियम होय. कदापि तेम नहीं तो, सचि त्तनी संख्या करी राखे. त्यहां सर्व सचित्तनो परिहार करे अथ वा सचित्तपरिमाणवंत थाय, वली को अनानोग दोषथी स चित्त आहार करे, तथा अपरिणतोदक तो त्रण उकाला पाणी उपर आवे, त्यारे शुद्ध पाणी थयु. तेमां एक, बे उकालानुं पा णी अपरिणतोदक कहेवाय. ते पाणी अचित्त थयुं, एवं जाणी ने पीए तथा सचित्तने फासु करतां कहीं काचुं रही जाय, एने पण अचित्तबुद्धिथी खाए. श्रावकने तो सचित्त चीज अचित करवाने अछी तरेहथी शस्त्र लागे, त्यार पठी अंतर्मुहर्त वीत्या के. खाए. त्यां अचित्तबुद्धिथी सचित्तने खाय, अथवा अना नोगादिकें खाय, तो ते प्रथमातिचार, सचित्ताहारनामा जाणवो.
