________________
श्री समवायाङ्ग सूत्र ॥ चोधुं अंग
॥ १४१ ॥
क्षेत्र जेमने होय ते ( दोढ ) क्षेत्रवाळा नक्षत्रो कहेवाय छे. तेथी करीने ज पीस्ताळीश मुहूर्त्त चंद्रनी साथे योगनेसंबंधने जोडे छे-करे छे. ते नक्षत्रो देखाडवा माटे ' तिन्नेव ' ए गाथा लखी छे. त्रण उत्तरा एटले उत्तराफाल्गुनी, उत्तराषाढा अने उत्तराभाद्रपद जाणवा. (७) || सूत्र - ४५ ॥
हवे छैताळीशमं स्थान कहे छे-
मू० - दिट्टिवायरस णं छायालीसं माउयापया पन्नत्ता | १| बंभीए णं लिवीए छायालीसं मायक्खरा पन्ना । २ । पभंजणस्स णं वाउकुमारिंदस्स छायालीसं भवणावाससयस हस्ता पन्नत्ता | ३ ॥ सूत्रम् - ४६ ॥
मूलार्थ:-- दृष्टिवादना छैताळीश मातृकापद कह्या छे (१) । ब्राह्मी लिपिना छैताळीश मातृकाक्षर कला छे (२) । प्रभंजन नामना वायुकुमारेंद्रना छेताळीश लाख भवनो कथा छे (३) ॥
टीकार्थ:-- हवे छैताळीशमा स्थानकमां कांइक लखे छे -दृष्टिवाद एटले वारमुं अंग, तेना ' माउयापय त्ति '-- जेम सर्व वाङ्मय ( शास्त्र ) ना अकारादिक मातृकापदो छे, तेम दृष्टिवादना अर्थने उत्पन्न करवा ( जणाववा ) ना कारण होवाथी उत्पाद, विगम अने धौव्य ए मातृकापदो छे, ते पदो सिद्धश्रेणि, मनुष्यश्रेणि विगेरे विषयोना भेदने लीघे कोइ पण प्रकारे भेद पाम्या सता ( सर्व मळीने ) छैताळीश थाय छे, एम संभवे छे (१) । तथा 'बंभीए णं लिवीए त्ति'
समवाय
४६ ॥
*
॥ १४१ ॥
