________________
समवायाङ्ग सूत्र ॥
चो अंग
॥ ७७ ॥
दनो अर्थ प्रसिद्ध छे. ते ( साधु ) शीघ्र शीघ्र संयम ( चारित्र ) अने आत्मा ( पोताना शरीर )नी अपेक्षा राख्या विना चालतो सतो पोताना आत्माने पडवा विगेरेवडे असमाधिमा जोडे छे, अने वीजा प्राणीओने हणतो सतो तेमने असमाधिमां जोडे छे, तथा प्राणीहिंसाथी उत्पन्न थयेला कर्मवडे परलोकमां पण पोताना आत्माने असमाधिने विषे जोडे छे, तेथी शीघ्रगमन असमाधिनुं कारण होवाथी असमाधिनुं स्थान कहेवाय छे, ए ज रीते बीजा स्थानोमां पण जेम घटे तेम जाणी लेवु. १. तथा अप्रमार्जितचारी अने दुष्प्रमार्जितचारी एवो साधु ऊभा रहेवुं, बेसवुं पडखुं फेरववुं विगेरे क्रिया करतां आत्मादिकनी विराधना पामे छे. २-३ तथा शय्या एटले वसति ( उपाश्रय ) अने आसन एटले पीठ - फलकादिक जे (साधु) ने अतिरिक्त एटले अधिक प्रमाणवाळा होय ते अतिरिक्तशयनासनिक कहेवाय छे. आवो साधु धंधशाळा ( धर्मशाळा ) विगेरे स्वरूपवाळी अधिक प्रमाणवाळी वसतिमां बीजा पण कापडी विगेरे भिक्षुको रहे छे, तेथी तेनी साथे अधिकरणनो संभव होवाथी पोताना आत्माने अने वीजाने पण असमाधिमा जोडे छे, एज प्रमाणे अधिक आसनमां पण कहेवुं. ४. तथा ' रात्निकपरीभाषी ' - आचार्यादिक पूज्य पुरुषनो पराभव करनार, आवो साधु पोताने अने बीजाने असमाधिमा जोडे छे. ५. तथा स्थविर एटले आचार्य विगेरे गुरुजनो, तेमने आचारना दोषे करीने अने शीळना दोपे करीने अथवा ज्ञानादि वडे हणवाना - पराभव करवाना स्वभाववाळो जे साधु ते ज स्थविरोपघातिक कहेवाय छे. ६. तथा भूत - एकेंद्रियो, तेमने एटले प्रयोजन (अहीं गमनागमनादि जरूरी प्रयोजन समजवुं ) विना हणे ते भूतोपघातिक कहेवाय छे. ७. तथा संज्वलन एटले क्षणे क्षणे रोप करे ते. ८. तथा क्रोधन एटले एक वखत क्रोध करतो सतो अत्यंत क्रोधवाको थाय ते. ९.
समवाय ६.२० ॥
॥ ७७ ॥
