________________
१६
निर्धूम - वतिरपवजित-तैल-पूर
कृत्स्नं जगत्त्रयमिदं प्रकटीकरोषि । गम्यो न जातु मरुतां चलिताचलानां
दोपो परस्त्वमसि नाथ जगत्प्रकाशः ॥१६॥ नास्तं कदाचिदुपयासि न राहु-गम्यः
स्पष्टीकरोषि सहसा युगपज्जगन्ति । नाम्भोधरोदर-निरुद्ध-महा-प्रभावः
सूर्यातिशायि महिमासि मुनीन्द्र लोके ॥१७॥ नित्योदय दलित- मोह - महान्धकारं
गम्यं न राहु- वदनस्य न वारिदानाम् । विभ्राजते तव मुखाब्जमनल्पकान्ति
विद्योतयज्जगदपूर्व- शशांक-बिम्बम् किं शर्वरीपु शशिनाह्नि विवस्वता वा
युष्मन्मुखेन्दु- दलितेषु तमः सु नाथ । निष्पन्न - शालि वन- शालिनि जीव-लोके
कार्यं कियज्जलधरैर्जल-भार- नम्रः ||१६|| ज्ञानं यथा त्वयि विभाति कृतावकाशं
नैवं तथा हरि-हरादिषु नायकेषु । तेजः स्फुरन्मणिषु याति यथा महत्त्वं
नैवं तु काच-शकले किरणाकुलेऽपि ॥२०॥ मन्ये वरं हरि-हरादय एव दृष्टा
||१८||
