________________
( एश् )
जैनतत्त्वादर्श.
सरंज; जीवना प्राणने परिताप उपजाववो याने पीडा करवी ते समारंज; तथा जीवोना प्राणनो विध्वंस करवो ते श्रारंज; तथा (१०) जीवसंयम, जे जीव वस्तु राखवाथी संयममां कलंक लागे. जेमके मांस, मदिरा, सुवर्णप्रमुख धातु, मोतीप्रमुख रत्न, अंकुशादि शस्त्र, इत्यादि छाजीव वस्तु राखवाथी संयममां कलंक लागे, तेथी तेवी अजीव वस्तु न राखवी; वरूप पुस्तक, तथा शरीर उपकरणादि, ते या दूषमकाल प्र प्रमुख दोषथी, बुद्धि, आयु, श्रद्धा, संवेग, उद्यम, बल इत्यादि सर्व हीन इ गयेल बे. विद्यास्मरण रेहेती नयी. ते कारणथी या कालमां पुस्तक राखवां, ते प्रतिलेखणा, प्रमार्जनपूर्वक यत्नथी राखवां तथा ( ११ ) प्रेक्षासंयम - नेत्रथी देखी, बीज, हरिप्रमुख जीवरहित स्थानमां सुतुं, बेसकुं, चाल इत्यादि करतुं ते. तथा (१२) उपेक्षासंयम - गृहस्थाने पापनो व्यापार करतां उपदेश करवो के था काम तमे श्रावी रीतें करो तेः अथवा कोई साधु संयमथी चलायमान थया होय तेने हितपूर्वक उपदेश करवो ते, तथा पार्श्वस्थादि साधु जे समाचारीथी ऋष्ट थया होय, तेज ते कोई अनुचित काम करी रह्या होय, तेजने उपदेश करीश तो ते मानवाना नयी, एम कोइ साधु मनमां जाणी उदासीन रहे ते - तथा (१३) प्रमार्जन संयम - अवलोकन करेला स्थानमां वस्त्र, पात्रादि जो लेवां अथवा राखवां पडे तो प्रथम रजोहरणादिथी प्रमार्जन करीने पढी लेवां, राखवां के सुलुं, बेसवुं करें ते. तथा (१४) परिष्ठापना संयम - जात, पाणी, वस्त्र, पात्रादि जेमां जीव पडी गया होय तेने जीवरहित शुद्ध भूमिकामां शास्त्रोक्त विधिथी जे परठववां ते तथा (१५) मनः संयम-म
मां द्रोह, ईर्ष्या, अजिमान न करवां थाने धर्मध्यानादिमां मन प्रवृत्त करवुं ते. तथा (१६) वचनसंयम - हिंसाकारी कठोरवचन न बोलवां थाने शुजवचननुं उच्चारण करतुं ते. तथा ( १७ ) कायासंयम - गमनागमन करवामां, तथा अवश्य करवा योग्य कामोमां उपयोगपूर्वक कायाने प्रवर्त्ताववी ते. या सत्तर जेद संयमना जाणवा.
वे वैयावृत्तना दश नेद कहियें बियें. आयरिय जवद्याय, तवस्सि सेहे गिलाण साहुसु ॥ समणोन्न संघ कुलगण, वेयावश्चं हवइ दसदा ॥ १ ॥ अर्थः- (१) ज्ञानादि पांच श्राचारने पाले ते श्राचार्य, तथा सेवियें