________________
दशम परिवेद.
(४७१) करी,उँढवानांवस्त्रसमारी शरीर साफ करी,डाबी बाजुनीचेराखी शयन करे.
दिवसे सुवे नहि, परंतु क्रोध, शोक तथा मद्य शमाववावास्ते, तथा स्त्रीकर्म अने बीजी मेहेनतनो थाक लाग्यो होय तो ते मटाडवावास्ते, तेमज रस्तानो परिश्रम दूर करवावास्ते सुवे; वली अतिसार, श्वास, हेडकी प्रमुख रोग दूर करवावास्ते सुवे; तथा बालक, वृद्ध अने बलहीण होय तेपण सुवे. वली अजीर्णना व्याधिवाला, वायाना व्याधिवाला, खांसीवाला. अने जेने रात्रियें निता न श्रावती होय वा अल्प श्रावती होय तेउपण सुवे. तृषा, शूल अने गड गुमडानी वेदनाथी विह्वल होय तेपण दिवसे सुदे. जेठ अने असाड मासमां दिवसेंपण सुदुं ते सारं बे. बीजा महिनामां जो सुवे तो कफ अने पित्तकर्ता थाय . बहु वखत निघालेवी तेपण सारुं नथी, रात्रे ज्यारे सुवे त्यारे दिशावकाशिक व्रत उच्चरी सुवे, चार शरण आहे, जीवराशि साथे खमावे, श्रढार पापस्थानक वोसिरावे, उष्कृतनी निंदा गर्हणा करे, सुकृतनुं अनुमोदन करे, अने नवकार सहित था गाथा त्रण वार उच्चरे. ॥ जश्मेहुजा पमार्ज, श्मस्स देहस्स इमाश् रयणीये ॥ श्राहारमुवहि देहं, सवं तिविहेण वोसरियं ॥ १॥ अर्थ सुगम . सागारी अनशन करे. सुती वखते पांच नवकार स्मरण करे, स्त्रीनी शय्याथी अलग शय्यामां सुवे, शय्यामां साथे सुवाथी विकार अ. धिक जागे २ तथा जे वासना सुती वखते होय, ते जागता सुधी दूर थती नथी. वली अधिक विकारथी दिवानापणुं थर जाय बे तथा मरण अवसरे गफलत थ जाय तो पण सेचतन अवस्थामां जे वासना विद्यमान हती तेज वासना रहे ॥ इत्याप्तोपदेशः ॥ ते कारणथी सर्वथा उपशांतमोह थश्ने, तथा धर्म वैराग्यादि नावनाथी वासित थश्ने निखाकरे तो मागं स्वप्नन आवे. जे रीतियें सुंदर धर्ममयस्वप्न आवे ते रीतियें सुवे, जेथी कदाच निजामां श्रायुनी समाप्ति थ जाय तो पण ते उत्तम गतिमां जाय.
सुता पड़ी रात्रिमा जो जागी जवाय, अने तेवे प्रसंगे अनादि कालना अन्यासना रसथी कदाचित् काम पीडा करे, तो स्त्रीना शरीरना श्रशुचिपणानो विचार करे; अने श्रीजंबुस्वामि तथा श्रीस्थूलनसादि महर्षियोना तथा सुदर्शनप्रमुख महाश्रावकोनां पुष्कर शीयल पालवानी