________________
(४३७)
जैनतत्त्वादर्श. जो घणाये मती साधर्मिवात्सल्य, संघपूजादि कार्यमां धन वापरवा थाप्यु होय तो जेनो जेनो जेटलो जेटलो हिस्सो होय ते ते सर्व प्रगटपणे कही दे, नहिं तो पुण्यफलनी चोरी लागे.
वली मरणांत समये माता, पिता प्रमुखें जे धर्ममां खरचवा कद्यु होय, तथा पुत्रादि जे खरच करवू कबुल करे. ते बहु श्रावकोपासे कही देवू जोशए. जेम के हुँ तमारा नामथी अमुक दिवसनी अंदर श्रमुक धन खरचीश, तमे तेनी अनुमोदना करो. पड़ी ते धन सर्व समद, पोताना नामथी नही, परंतु माता पिता प्रमुखना नामश्री ते मुदतनी अंदर खरची देवू जोश्ए. धर्मनां खरच मुख्यवृत्तिए तो साधारण - व्यथीज करवां जोइए; कारण के ज्यांज्यां काम पडे, त्यां त्यां उपयोगमां आवे. सात क्षेत्रोमा जे देत्र सीदातुं होय, तेमां धन खरची, तेने टेको आपे. को श्रावक निर्धन थर गयो होय तो, तेने तेज धनथी सहाय आपे॥लोकेप्युक्तं॥ दरिडं जर राजेंज, मा समृद्धं कदाचन ॥व्याधितस्योषधं पथ्यं, नीरोगस्य किमौषधं ॥ १॥ तेज कारणथी, परजावना, संघ पेहेरामणी तथा लाणीप्रमुखमा, जे निर्धन साधर्मी होय, तेने विशेष वस्तु श्रापवी जोश्ये; अन्यथा धर्म अवज्ञादि दोष लागे. वली धनवान्थी निर्धनने अधिक देवं ते पण युक्त.जो शक्ति न होय तो बनेने बराबर आपे.
पोतानो खरच धर्मअव्यथी न करवो जोश्ये. यात्रादि निमित्त जे धन काढवामां आवे, ते सर्व देवादि निमित्त थयु. जो ते अव्य पोताना जो. जनमा अथवा गाडी प्रमुख नाडामां वायरे तो अवश्य तेने देवाव्य खा. वानो दोष लागे. कदाचित् अज्ञानताथी, चूकथी, बे समजथी, इत्यादि कारणथी कोश् श्रावक देवादि अव्यनो उपनोग करी ले, तेना प्रायश्चित्तमां, जेटलु अव्य तेणें उपजोगमां लीधुं होय तेटलु अव्य देव, साधारण संबंधी जुडं काढे मरणसमये शक्तिना अनावथी धर्मस्थानमां थोडं खरचे, परंतु देवु कोर्नु राखे नहि. देवप्रमुखनुं अव्य तो विशेषे करी राखे नहि. ए प्रमाणे श्रीजिनराजनी पूजा, नक्ति, अव्य रक्षणादि दृढ ना. वथी करवां जोश्ये. इति.
हवे गुरुवंदनविधि लखीये बीये. ज्ञानादि पांच आचार संयुक्त होय,