________________
( ४३६)
जैनतत्त्वादर्श.
करे जो देवद्रव्य लेवामां ढील करे, अने कदाचित् देवादारनी पुर्जिक आदि कारणथी दरिद्रादि व्यवस्था यावी जाय तो फरी मलवु मुइकेल थर जाय, वली देनार पण उत्साहपूर्वक कपटरहित यह शीघ्र आपी दे; नही तो देवद्रव्य जक्षण करवानो दोष बे.
"
वली देव, ज्ञान तथा साधारण संबंधी दुकान, खेतर, वाडी, घर, पवर, इंट, चुनो, काष्ठ, वांस, माटी, खडी, चंदन, केशर, बरास, फूल, चंगेरी, धूपपात्र, कलश, वासकुंपी, छत्र, सिंहासन, चामर, चंदरवा, कालर, जेरी, चंदनी, तंबु, कनात, पडदा, कांवल, बाजोव, तखता, पाटला, पाटी, घडा, बेठा, उरसीश्रा, काजल, जल, दीवा, चैत्यशाला, परनालनुं पाणी इत्यादि सर्व देव विगेरेनुं पोताना काममां न वापरतुं जोइये. तुटी जाय, फाटीजाय, वा मलिन थायतो महादोष लागेढे देवनी पासे बलता दीवाना प्रकाशमां को सांसारिक काम करे तो ते मरीने तिर्यंच घाय ते कारणी देवना दिवामां खतपत्रादि वांचवां न जोइये. रुपी आपण न परखवा. घरनां काम तो करवांज नहि. वली देवना केशर चंदननुं तिलकपण न करवुं. देवना जलयी हाथ पण न धोवा. स्नात्रजलपण थोडुंजवा परतुं जोइये, देवना कालर, मृदंग, नेरीप्रमुख जे जे सामान, गुरु तथा संघना कार्यां वापरे, तो ते बाबतनो नकराणो थापी वापरे. कदाचित् कोइ उपकरण तुटी जायतो पोताना पैसा खरची नवुं बनावी यापे. देवना दीप फानस प्रमुखमां जुदाज राखे; श्रने जो साधारण द्रव्यनी जालर प्रमुख वस्तु बनावे तो सर्व धर्मकार्यमां वापरी शकाय तेमां दोष नथी. जेवा जावथी करे, तेतुं प्रमाण बे.
देवनां तथा ज्ञान खातानां घर प्रमुख पण श्रावकें निःशुकतादि दोष होवाथी जाडे राखवां न जोइये. साधारण द्रव्यना घरप्रमुख संघनी श्र नुमतिथी लोकव्यवहारें जाडुं श्रापी वापरे तो दोष नथी; परंतु जाहुं क रारने दिवसे पोतानी मेले थापी देतुं जोइये. जाडे राखेलुं मकान समराववामां पोतानुं धन वापरे तो हिसाबमां मजरे ले. तेमां दोष नथी; कोइ साधर्मी दुःखी होय, निर्धन थर गयो होय, अने ते संघनी यज्ञाथी जाडुं श्राप्याविना रहे तोपण दोष नथी. वली तीर्थादिमां श्रथवा देरासरमां बहु वखत रेहेवुं पडे, तेमां सुवे, तो त्यांपण व्यवहार मुजब अधिक जाडुं