________________
नवम परिबेद. (४३५) यतः॥ जिणवर आणा रहियं, वकारतावि केवि जिणदत्वं ॥ बुडंति नवसमुद्दे, मूढा मोहेण अन्नाणी ॥१॥
को कहे जे के श्रावक विना बीजाउँने तेजेना अधिक किंमतना दागीना राखीने कालांतरे व्याजनी वृद्धि करे, ते उचित जे. एम कहेवू पण ठीक बे; कारण के सम्यक्त्वपचीशी आदि ग्रंथोमां संकाशनी कथामां तेमज लखेल ने. चैत्यव्य जहण करवाथी बहुज कष्ट पामबुं पडे . सागर श्रेष्टिवत् ॥श्रा कथा श्राइविधि ग्रंथथी जाणवी. ज्ञानव्य पण देवाव्यनी जेम अकल्पनीय , अर्थात् तेनो पण नाश न करवो, जदण न करवू, अने बगडतां तेनी सार संजाल करवी; तेवीज री. तें साधारण अव्य पण संघनी अनुज्ञाथीज कल्पे . अनुज्ञाविना काममां लेबुं न कल्पे. संघे पण साते क्षेत्रमांज साधारण अव्य वापर, जोशए. बीजा मागनाराऊने पण तेमांथी आपबुं न जोश्ए. तेवीज रीतें ज्ञान संबंधी कागल, पत्रादि, साधुनुं आपेवू श्रावके पोताना कार्यमां नहि वापरतुं जोश्ये. पोतानी पोथीमां पण नही राखतुं जोश्ए. स्थापनाचार्य श्रने जपमालादि लश् लेवानो व्यवहार तो देखाय ; तथा गुरुनी आझा विना साधु साध्वीए लिखिया पासे लखाव. तेमज वस्त्र सूत्रादिनुं ले, पण कदेपतुं नथी. इत्यादि विचारी लेवं. ते कारणथी थोडा पण ज्ञान तेमज साधारण अव्यनो नोग न करवो जोश्ए.
देवने नामें बोले, ते अव्य तत्काल आप जोश्ए, कारण के देवाव्य जेटलुं शीघ्र आपे, तेटर्बु उत्तम . कदापि विलंब करे तो पनी कोण जाणे धनहानि, वा मरण थाय? तेवे प्रसंगे देवाव्यतुं ज्ञण रही जाय, पली संसारी गृहस्थोनुं देवू पण श्रावके शीघ्र आपq जोश्ए, तो पठी देवजव्य वास्ते झुंज कहे? जे वखत माला पेहेरावी, वा जो कांश : देवजव्यना जंडारमा श्रापवानुं कर्यु, तेज वखतथी ते देवाव्य यश चुक्यु. ते अव्यथी जे लाज मेलवाय ते पण देवव्य समजवु, ते अव्य श्रावकें जोगवद् न जोशए, तेज कारणथी शीघ्र आपी देवं जोशए. जो मास आदि पढी आपवानो करार करे तो करार उपर माग्या विना जरुर ापी देवू. जो करार वित्याबाद श्रापे तो देवव्य खावानो दोष लागे. देवजव्यनी उघराणी पण श्रावक पोतानी उघराणीनी पेठे यत्नथी