________________
नवम परिवेद, (४१) श्रीहेमचंदाचार्यैः श्रीवीरचरिते ॥ अनिषेकजलं तत्तु, सुरासुरनरोरगाः॥ ववंदिरे मुहुर्मुहुः, सर्वांगं परिचिक्षिपुः ॥१॥ श्रीपद्मचरित्रना गणत्रीशमा उद्देशमां कडं के, राजा दशरथे पोतानी राणीने स्नात्रजल मोकल्युं बे. वली बृहत्शांतिस्तोत्रमा " शांतिपानीयं मस्तके दातव्यमित्युक्तं” वली सांजलीये बीये के, जरासंधे ज्यारे जरा विद्या बोडी, त्या तेनाथी पीडा पामती सेनाने देखी श्रीनेमिनाथ नगवानना कहेवाथी श्रीकृष्णे धरणेअदेवर्नु आराधन कर्यु. धरणे पातालमा रहेली श्रीपार्श्वनाथजीनी प्रतिमाने शंखेश्वरपुरमा लावीने, तेनुं स्नात्रजल बांटी सेना सचेत करी. वली श्रीजिनदेशना अनंतर राजाप्रमुख जे चावलोनी बली उबाले , तेमांथी अरधा चोखा तो धरती उपर नही पडतां देवता लश् लहे . अरधा उगलनारा लश् लहे बे, बाकीना सर्व लोक बूटी लहे . ते चोखानो एक पणं दाणो जो मस्तकमा राखे तो, सर्वरोग उपशांत थ जाय . वलीन महिना सुधी नवा रोग थता नथी. आ कथन आवश्यकसूत्रमा . पड़ी सद्गुरुनी प्रतिष्ठित, अतिसुंदर हीरागल प्रमुख वस्त्रनी मोटी ध्वजा, अतिउत्साहपूर्वक त्रण प्रदिक्षणा दश् विधिथी चढावे. सर्वसंघ यथाशक्ति नैवेद्य प्रमुख चढावे.
हवे श्रारति मंगलदीवो श्री अरिहंतनी सन्मुख करवो तेनो विचा. र लखीये बीये. मंगलदीवानी पासे अग्निनुं पात्र स्थापन करवं, तेमां लवणजल अनुक्रमें नाखवू. प्रथम " उवणेउमंगलं वो, जिणाण मुह लालि जाल संचलिआ॥ तित्थपवत्तण समए, तियस विव मुका कुसुमवुद्धी ॥श्रा गाथा कही कुसुमवृष्टि करे, वली “उथह पडिजग्गापसरं, पयाहिणं मुणिवई करेऊणं ॥ पडईस लोणणल, जिरं च लोणं हुं श्रवहं मि॥ इत्यादि पारथी विधिपूर्वक जिनराजने त्रणवार पुष्पसहित लवण जल उतारे. पली अनुक्रमें पूजा करी आरति धूप प्रक्षेपसहित बंने बाजुए अत्यंत, कलशथी पाणीनी धारा देतां श्रावक पुष्पोने विखेरे. पनी “मरगय मणि घडिय विसा, ल थालमाणिक मंडिअ पश्वं ॥ नवणयर करुखितं, जम जाणारत्तिथं तुह्म” इत्यादि पाठपूर्वक प्रधानथालमां था. रति राखी उत्सवसहित त्रणवार उतारे. या कथन, त्रेशठ शलाका पुरुष चरित्रादिमां बे. मंगलदीपक पण भारतिनी जेम पूजे- पूजती वखत श्रा