________________
(३५४) जैनतत्त्वादर्श. उघराणी , ते तगादो कर्या विना आपशे नहि वली शरीर थाकी गयु ने तेथी प्रजातमां तेल मर्दन करावीश, गरम पाणीथी स्नान करीश, अमुक पोशाक पहेरीश, स्त्रीनी साथे नोगविलास करीश, इत्यादि सावध चितवन करे. संध्याए पोषध मंडल शोधन करे नहि, पाखी रात सुइ रहे, वा विकथा करे, पोषधनां अढार दूषणो वर्जे नहि.
ते अढार दूषणो श्रा प्रमाणे. पोसहमां व्रती विनाना श्रावकनुं लावे. बुं पाणी पीये, ५ पोषध वास्ते सरस आहार करे, ३ पोषधने वागले दिवसे अनेक तरेहनी रसवती मेलवी थाहार करे, ४ पोषध निमित्ते, श्रथवा पोषधने आगले दिवसे विजूषा करे, ५ पोषधवास्ते वस्त्र धोवरावे, ६ पोषधवास्ते बाजरण घडावी पहेरे, स्त्रीपण नथ, कंकणादि सोहागनां चिन्द शिवाय नवां घरेणां घडावी पहेरे, ७ पोषध वास्ते वस्त्र रंगावी पढेरे, पोषधमां शरीरनो मेल उतारे, ए पोषधसां काल विना निसालहे, १० पोषधमां स्त्री कथा करे, स्त्रीने सारी, बुरी कहे, ११ पोषधमां जक्तकथा करे, श्राहारने सारो, नरसो कहे, १५ पोषधमा राज्यकथा करे, युद्धनी वार्ता करे, १३ पोषधमा देशकथा करे, देशने सारो, नरसो कहे, १४ लघु शंका नूमि पूंज्या विना करे. १५ बीजानी निंदा करे, १६ स्त्री, माता, पिता, पुत्र, नाइ, बहेन साथे वार्तालाप करे, १७ चोरनी कथा करे, १७ स्त्रीनां अंगोपांग स्तन, जंघादि निहाले. श्रा अढार दूषणो वर्जे तो शुद्ध पोषध जाणवो. इति एकादश व्रतवरूपं.
हवे बारमा अतिथि संविनाग व्रतनुं स्वरूप लखीए लिये. जेणे लौकिक वर्षोत्सवादि तिथियोनो त्याग करेलो होय ते अतिथि कहेवायडे, जेम परोणो (मेमान) तिथि विना आवे बे, अर्थात् अमुक तिथियेंज श्रावे एवो जेम नियम नथी, तेम जे साधु होय जे ते अणचिंतव्याज आवे , तेथी ते अतिथि जाणवा. एवा मधुकर वृत्तिवालाथी जो विनाग करे, श्रर्थात् शुक व्यवहार न्यायोपार्जित धनथी, वस्तु लावी, पोताना उदरपूरणार्थे जे रसोश करी बे, तेमांथी उत्तम कुलाचारपूर्वक पूर्व कर्म पश्चात्कर्मादिदोषरहित, शुद्ध निर्दोष आहार, नक्तिपूर्वक साधुने वहोरावे (आपे) ते अतिथि संविजाग व्रत कहेवाय ने प्रथम दान देनारमा जो पांच गुण होय तो ते दातार शुरू होय , ते पांच गुण सखिये लिये.