________________
श्री जैनहितोपदेश भाग २ जो. उक्त महाविकारथी जीवने स्वपरनुं यथार्थ भान थई शकतुं नथी. तेथी तेने गुणदोष संबंधी उलटुं अवलुज भान थाय छे. रागी दोषं न पश्यति-विषय मुखमां मग्न थयेलो जीव स्त्री आदिक पदार्थोमा रहेला दोषोने तेमज तेमना संग-परिचयथी भावी दोषोने नहि समजंतां उलटा तेमां गुणनोज आरोप करीने अंध प्रवृत्ति कर्या करे छे. एवीज रीते इर्ष्या-द्वेषथी जेनुं अंतःकरण कलुषित थई गयुं छे तेनी मति पण विपरीतज दौरावाथी सामामां गमे तेवा सद्गुणों छतां अने तेवा सद्गुणी-समर्थनी साथे द्वेषबुद्धि राखवाथी भाची अनर्थने ते मूढात्मा समजी शकतो नथी, एटलंज नहि पण सामानामा रहेला सद्गुणोने ते जडमति केवळ दोषरुपेज लेखे छे अने तेने तृणनी जेम गणी मिथ्याभिमानी तेनी साथे वर बांधीने उलटो अनर्थज पेदा करे छे. वडना बीजनी पेरे आगळ जता तेनी परंपरा वधतीज जाय छे. एम समजीने शाणा माणसोए जेम बने तेम शीघ्र उक्त महा विकारोने उपशमाववा अवश्य उद्यम करवो घटे छः
रोग अने द्वेष हलहिलं झेर करतां पण अधिक दुःखदायी नींव छै. ___जो समतां भावित सत् पुरुषोनी सोवत करीने तेमनी हित शीलामणयी पोतानी अनादिनी भूल समजवामां आवे अने तेथी
