________________
१९६ श्री जैनहितोपदेश भाग ३ जो.
वाघणे सर्व शरीर वलूयु, तत्क्षण छोडयां प्राणजी; __ साधु सुकोशळ शिवसुख पाम्या, एह क्षमागुण जाणजी. आ० १०
कुण चंडाळ कहिजे विहुमें, निरती नहि कहे देवजी रुषी चंडाल कहीजे वढतो, टाळे वेढनी टेवजी. आ०११ सातमी नरके गयो ते ब्रह्मदत, काढी ब्राह्मण आंखजी क्रोध तणां फळ कडवा जाणी, रागद्वेष यो नांखजी. आ० १२ खंधक रुषीनी खाल उतारी, सह्यो परीसह जेणजी; गरभावासना दुःखथी छुटयो, सबळ क्षमागुण तेणजी. आ० १३ क्रोध करी खंधक आचारज, हुओ अग्नि कुमारजी; दंडक नृपनो देश प्रजाळ्यो, भमशे भवह मझारजी. आ० १४ चंडरुद्र आचारज चळतां, मस्तक दीध प्रहारजी क्षमा करता केवळ पाम्यो, नव दिक्षीत अणगारजी. आ० १५ पांचवार रुषीने संताप्यो, आणी मनमा द्वेषजी पंचभव सीमदह्यो नंदनादिक, क्रोधतणां फळ देखजी. आ० १६ सागरचंदतुं शीश प्रजाळी, निशि नभसेन नरिंदजी समता भाव धरी सुरलोके, पुहुतो परमानंदजी. आ० १७ चंदना गुरुणीये घेणुं निभ्रंछी, धिर धिम् तुज आचारजी; मृगावती केवळ सिरि पामी, एह क्षमा अधिकारजी. आ० १८ सांब प्रद्युम्न कुमारे संताप्यो, कृष्ण द्वैपायन साहजी क्रोध करी तपन फळ हार्यो, कीधो द्वारिका दाहजी. आ०-१९
