________________
२.६
श्री जैनहितोपदेश भाग २- जो.
चिने वहन करतां छतां चामडाथी मढेला स्त्रीना देहनुं अंतर स्वरुप विचारीने तुं विवेकथी तेनो परिहार कर.
"I
कामान्ध माणस काभराग़ने वश थयो थको दोषाकुळ खीमां गुनोज आरोप कर्या करे छे, अने विषयरसना त्यागी एवा विवेकी हंसनी पण हांसी करी स्वउत्कर्ष बताववा मागे छे. पण अंते तो काच ते काच अने मणि ते मणिज छे.
घुघूड दिवसे देखतुं नथी अने कागडो रात्रे देखतो नथी पण कामांन्ध तो रात्रे के दिवसे कंइपण देखी शकतो नथी. मोह महा मदिराना जोरथी तेनी शुद्धबुद्ध खोवाइ जवाथी ते मूच्छितप्रायः थइ जाय छे.
कामान्ध माणस जिह्वा अने कामने वश पडयो जे जे पापकर्म करे छे तेनां अगण्य फळ ते नरकादिक गतिमां जइने भोगवे छे.
कामान्ध माणस सुख, दुःख, हिताहित, पुण्य, पाप तेमज समीपस्थ वध, बंध अने मरणने पण जाणी शकतो नथी, तेने दुर्गतिनो डर होतो नथी, तेथी ते निःशंकपणे पशुक्रीडा (मैथुन - पशुक्रिया ) करवामांज मशगूल रहे छे. अने सांढनी जेम स्वच्छंदपणे म्हालवामांज सार समजे छे:
तिल मात्र सुखने माटे कामान्ध माणस. सारां व्रतने तजीदे. छे..
