________________
श्री जैनहितोपदेश भाग ३ जो.
९७
६. शास्त्र आज्ञा निरपेक्ष- स्वच्छंदचारी गमे तेवी उग्र क्रिया करे तोपण तेथी तेनुं हित थइ शकशे नहिं, पण जो वीतराग प्रभुनी पवित्र आज्ञा मुजब शास्त्र परतंत्रपणे अल्प पण अनुष्ठान सेवशे ते तेने जरुर - हितकारी थइ शकशे. केटलाक - अणसमजश्री - शाखआज्ञाने-लोपीने सद्गुरुथी जूदा पडी प्रथम तो उग्रक्रिया करवानो विचार राखे छे पण पाछलथी समयोचित सारणादिकना अभावे ते शिथिल थइ जाय छे. सारी बुद्धिथी पण स्वच्छंदपणे सद्गुरुने तजवामां अहितज रहेलुं छे. तेथी अल्प दोष तजतां भारे दोष सेववो पडे छे, जेम मनोहर मोरपछी माटे बौध गुरुनी आज्ञा नहि छतां तेना भक्त भूमिपाले गुरुनां चरणस्पर्शनो दोष निवारवा बाणवडे ते पींछी लेतां ते गुरुनोज घात कर्यो तेम कमसमजवाला आपमतिथी अल्पदोष तजतां अधिक दोषज सेवे छे.
७. माटे महामुनियो शास्त्रने अज्ञानरूपी सर्पने दमवा जांगुली मंत्र समान, स्वच्छंदता रूपी ज्वरने शान्त करवा लंघन ( लांघण ) समान, अने सत्धर्मरूपी आरामने सिंचवा अमृतनी नीक समान लेखे छे. समयज्ञ सतपुरुषो एवा सत्शाखना श्रेष्ठ लाभने क्षणवार पण चूकता नथी.
८. . शास्त्रोक्त आचारने सेववावाला शास्त्र - रहस्यने सम्यग् जा
७
