________________
-
ut
.
श्री जैनहितोपदेश भाग ३ जो. अने गरिव वडे जेमां भ्रमण करनारा लोको विविध उत्पातना "संकटमा आवी पडे छे छतां जड-यात्रा (पुद्गल-प्रेम) ने तजी तन्मयपणे तीर्थ-यात्रादिक धर्मकरणी करता नथी. आवा प्रदला नंदी जीवोने पराधीनपणे अनेक आपदाओ वेठवी पडे छे. एम समजीने आत्मकल्पाण साधवाने समयज्ञ पुरुष शुं करे छे ते शास्त्रकार पोतेज जणावे छे. ॥
५. आवा भयंकर भवसमुद्रथी अत्यन्त उद्वेग पामेलो ज्ञानी 'शुरुष तेने तरी पार जवानो उपाय सवे यत्नथी आदरे छे. समय “पुरुष आवा भयंकर संसारने तरवा प्रमादने तजी रत्नत्रयीनुं सम्यम् सेवन करे छे.॥
६. जेवी रीते संपूर्ण तेलना पात्रने हाथमा लइ चालनार तेम न राधावेधने साधनार सावधान थइ रहे तेवीज रीते भवभीरु मुनी स्वचरित्र क्रियामा सावधान थइ वर्ते छे जन्म मरणनां अनंतदुःख. थी वीधेला भवभीरु मुनि धर्मकरणीमां प्रमाद शील थताज नथी. प्रत्यक्ष पुद्गलिक सुख तजीने देहने दमवा केम उजमाल थता हशे? एवी शिष्यनी शंकानुं शास्त्रकार समाधान करे छे.
७. जेम विषतुं औषध विष छे, अने अमिथो दग्ध थयेलानु औषध अग्निज छे. तेम भयभीरु मुनिने उपसर्ग संबंधी दुःखनो डर लागतोज नथी. जेम कोइने साप करज्यो होय त्यार तेने लीमडो
