________________
८४
श्री जैनहितोपदेश भाग ३ जो.
तो शुं कहेतुं ? दुष्ट कर्मनी प्रबलता पासे प्राणीओनुं कंड पण चालतं नथी.
६. आत्म साधकनी सकल सामग्री कार्यसिद्धि थयां पहेलांज थाकी गइ होय ते अटकी पडे छे. पण कर्म - विपाक तो स्वकार्य पर्यंत कर्मकारक अनुसर्या करे छे. ते तो तेनुं शुभाशुभ फल तेना करनारने चखाडया विना विरमतोज नथी. कर्मना प्रबल वेगने कोइ रोकी शकतुं नथी. कर्मनो विपाक पोतानी पूर्ण सत्ता कर्मना करनारनी उपर बजावे छे. कायर पुरुष तेनी पासे फावी शकतो नथी. समर्थ साधक तो रागद्वेष कर्मनी जड काढी सकल कर्मनुं मूलथीज निकंदन करे छे.
७. आ कर्म - विपाक दीर्घ संसारी जीवना धर्मने जोतां जोतांमां हरी लेछे अने परित्त संसारी साधुनुं तो छल जोइने भारे खुशी थाय छे. कर्मने कई शरम नथी ते वात अक्षरे अक्षर साची छे. ते परम पवित्र धर्म महाराज साथे पण पूर्ण वैर राखे छे, धर्मराजानुं शरण लेनार साथै पोतानुं पैर शोधतोज फरे छे, अने लाग फावे तो वैर वाळवानुं चूकतो नथी. गमे तेटली आत्म उन्नतिने पामेलाने पण स्व साध्यथी चूकावी नीचे गबडावी पाडे छे, आवा दृष्ट कर्मविपाकथी वेगला रहेवा इच्छनारे तेनी रागद्वेषरुपी माठी जड खोदी काढवी जोइये. रागद्वेपनो समूलगो नाश करवाथी मोहनो सर्वथा
{
