________________
श्री जैनहितोपदेश भाग ३ जो. परतृप्ति समारोपो, ज्ञानिनस्तन युज्यते ॥ ५॥ मधुराज्य महाशाका, प्राह्ये बाह्येच गोरसात् ॥ परब्रह्मा तृप्ति यां, जनास्तां जानतेऽपि न ॥६॥ विषयोर्मिविषोद्गारः स्यादतृतस्य पुद्गलैः ज्ञान तृप्तस्य तु ध्यान, सुधोद्गार परंपरा ॥७॥ सुखिनो विषयातृप्ता, नेंद्रोपेंद्रादयोऽप्यहो॥ भिक्षुरेकः सुखी लोके, ज्ञानतृप्तो निरंजनः ॥८॥
॥ रहस्यार्थ ॥ १. ज्ञानामृतनुं पान करीने तथा क्रिया कल्पलतानां फल खाइने तथा समतारूपी ताम्बूल चाचीने मुनि श्रेष्ठ तृप्तिने पामे छे. समतायुक्त ज्ञान अने क्रिया बडे खरी तृप्ति साधी शकाय छे. ते विनानी पौद्गलिक तृप्ति कल्पित मात्र छे.
२. स्वगुणो वडेज अक्षय अने अखंड तृप्ति थती होय तो क्षणिक तृप्ति करनारा विषयोतुं ज्ञानीने शुं प्रयोजन छ ? सद्गुण सेवनथी साक्षात् आत्म वृप्तिने अनुभवनारा ज्ञानी पुरुषो विषम एवा विषय सुखनो आदर करता नथी.