________________
श्री जैनहितोपदेश भाग ३ जो. पीयूषमसमुद्धोत्थं, रसायनमनौषधम् ।। अनन्या पेक्ष मैश्वर्य, ज्ञानमाहुर्मनीषिणः॥८॥
॥रहस्यार्थ ॥ १. निर्मल ज्ञानवडे वस्तुतत्त्वनो निर्धार करीने जे सदाचारने सेवे छे तेज मोहनो विनाश करी 'शके छे. माटे निर्मल ज्ञान गुण आदरवा शास्त्रकार आग्रह पूर्वक कहे छे जेम भंड विटामा मग्न रहे के तेम मूढ माणस अज्ञानाज मग्न रहे छे पण ज्ञानी पुरुष तो जेम. हंस मानस जलमां मना रहे छे तेम निर्मल ज्ञान गुणमांज मम रहे छे. ज्ञानी पुरुष कदापि ज्ञानमा अरति धारतो नथी. अथवा ज्ञानज तेनो खरो खोराक होवाथी ते तेने अत्यंत आदरथी सेवे छे.
२. जेनाथी राग द्वेषनो अत्यन्त क्षय थवा पूर्वक मोक्षपदनी प्राप्ति थइ शके एवा एक पण पदनो वारंवार अभ्यास करी तेमांतन्मय थर्बु तेज ज्ञान श्रेष्ट छे. 'मारुष मातुष' जेवा एक पदथी पण कल्याण साधी शकाय छे. तेवाज वधारे पद होय तेनुं तो कहेवुज मुं? पण भारभूत एवा शुष्क ज्ञान मात्रथी कंइ कल्याण नथी. .
३. जेथी स्वभाव निर्मल थाय एटले आत्म परिणति सुधरती जाय एवुज ज्ञान मेलव, सारं छे. बाकी ज्ञान तो केवल बोजाय के. एबुं शाखकार कहे छे.
