________________
श्री जैनहितोपदेश भाग २ जो.
१५७
ते आस्तिकता लक्षण पांचमुं करे कुमतिनो ए भंग
11
सुगुण०
चारित्र ० - अहा ! प्राणप्रिये ! सुमति ! आ - लक्षण - तो आडो आंकज छे, आवा परमात्माना वचनमांज प्रतीति राखवी, ते विनाना कपोल कल्पित वचनोनो विश्वास न ज करवो ए खरा परीक्षक काम छे केम ?
सुमति --मोटा मोटा गणाता पण अंध श्रद्धाळु खरी तत्त्व परी. श्रामां पास थइ शकता नथी. तेमने मिथ्यात्वनुं मोटुं आवरण आई आवतुं होतुं जोइये, नहिं तो डाही डमरी वातो करी जगतने रंजन करनारा छतां तेओ शुद्ध तत्त्व परीक्षामां केम पसार न थइ शके ? एज तेमनी अंध श्रद्धानी प्रवळ निशानी छे के साक्षात् साची वस्तु तजीने खोटीनेज झाले छे. शुद्ध देवगुरु अने धर्म संबंधी परिक्षामां पण अंध श्रद्धाळु मोटा भूलावामां पडे छे. तेथीज ते रागद्वेष अने मोहादि दोष युक्तने देव तरीके स्वीकारे छे. लोभी लालची अने असंबद्धभाषीने गुरु तरिके स्वीकारे छे. अने उक्त नायकोना कथेला मार्गने धर्म तरीके स्वीकारे छे. देवगुरु अने धर्म जेवा श्रेष्ठ तमा आवी गंभीर भूलने करनारा केवळ अंधश्रद्धाळुज कहेवाय माटे ते-मनुं खरं स्वरुप जाणवुं जरुरनुं छे.
चारित्र ० - तो मारा हितनी खातर शुद्ध देव गुरु अने धर्मं
