________________
११८ श्री. जैनहितोपदेश भाग २ जो. त्यारेज ते कंइपण तत्त्वथी सुख पामे छे.. त्यां मुधी तो ते मूर्छितप्रायज रहे छे.
चारित्र०—तुं आवी शाणी अने सोभागी छता केवळ कुमतिनी कुटीलताथी कदर्थना पामता पामर प्राणीयोनो केम उद्धार करती नयी ? अहो एकान्त दुःखमांज डुबकी मारी रहेला तेवा अनाथ जीवोनो उद्धार करतां तने केवो अपूर्व लाभ थाय ?
सुमति-आपनी वात सत्य छे. पण अन्य तो निमित्त मात्र छ, पोतानो पुरुषार्थन खरो काम लागे छे. व पुरुषार्थज इष्ट सिदिमा प्रबळ कारणरुप छे. ते विना स्वेष्ट सिद्धि नथी. आवा सबबथीज लोकमां पण कहेवत प्रचलित छे के 'आप समान बळ नहिं अने मेघ समान जळ नहिं.' एम समजीने सर्व कोइये कुमतिनी कुटीलताथी यता अनेक गेरफायदाओनो विचार करीने तेनो कुसंग तजवा उद्यम करवो जोइये.
चारित्र०-ए कुमतिनो कुसंग तजवानो उद्यम करवा ते बापडाओने शी रीते अवकाश मळे ? केमके तदनुकूळ उद्यम कर्या विना कदापि तेना कुसंगनो अंत आवी शकतो नथी. माटे केवो संयोग पामीने ते कुसंग टळे ए मने कहे...
सुमति-कुमतिना कुसंगी विविध विडंबना युक्त जन्म मरणजन्य अनंत दुःखने सही अकाम निर्जरावडे जीवने क्वचित् सत्समा
