________________
श्री जैनहितोपदेश भाग २ जो. १३७ :: सवळां के वनी शके तेटला योजवाने हुं आपने नम्र'. . पणे विनंति करुं छु. । ' चारित्र-अहो सुमति ! दुर्मतिने दूर करी दुष्ट संस्कारोने दळी नाखवा समर्थ संवोध, धारा वर्षाववाथी ते तो तारुं सुमति नाम सार्थक कर्यु छे.
सुमति-ख खामी सेवामां तन मन अने वचननो अनन्य भावे उपयोग करवो एज खरी पतिव्रताने उचित छे. तेवी पवित्र फरजो हुँ जेटले अंशे अदा करी शकुं तेटले अंशे हुँ पोताने कृतार्थ मानुं छं. पण जे तेथी विरुद्धवर्ती स्वस्वामीने अवलो उपदेश दइने अवळे रस्तेज दोरी जाय छे, तेवी स्वामीने संतापनारी कुमति स्त्रीने तो हुं स्वामीद्रोही के आत्मद्रोही मानुं छु. . . . .
चारित्र-खरेखर तारी जेवी सुशीला अने कुमति जेवी कुशीला कोइकज नारी हशे ? अहो ! जेओ वापडा सदाय कुमतिनाज पासमां पडया. छे तेमने, तो स्पप्नमां पण आवो सदुपदेश: सांभळवानों, अवकाशं क्याथी, मळे ? अरे ! एतो वापडी जीवता. पण मुवा बराबरज तो! . . .
.: • • सुमति ज्यां.मुघी कुमतिनो पल्लो पकडी राखे-छे, त्यां मुधी सर्व कोइ.एवीज दुर्दशाने प्राप्त थाय छे. ज्यारे तेनो कुसंग तज़े छे
