________________
श्री जैनहितोपदेश भाग २ जो.
१२९
: सुमति - आपनुं कल्याण थाओ ! खुद आपनो वांक काढवा करतां मारे तो मारी सपत्नि - कुमतिनोज बांक काढवो व्याजवी. छे. केमके जो आज सुधी तेणीये आपने भंभेर्या न होत अने माराथी विमुख कर्या न होत तो तो आपे क्यारनाए मारी सन्मुख जोइ मने आवकार आप्यो होत, पण मारी शोक्य स्वाधीनपणे एम थवा देज
केम ?
—
चारित्र : - मुमति ? तुं तो तारी वलीनताने उचितज कहे छे पंग वांक मात्र मारोज छे, केमके मारुं मन जो मारे हाथ होय तो कुमति वापडी शुं करी शके ? हुं पोतेज प्रमादशील होवाथी कुमतिने वंश पडी रह्यो हतो.
सुमति--साहेब सहीसलामत रहो ! हवे आपे आपनी गति जाणी छे तेथी फरी हुं इच्छं हुं के आप कुमतिना कवजामां 'आवशो नहि.
1
- चारित्र - हवे तो में तेणीने देशवटो देवानोज निश्श्य क्यों है. सुमति — कुमतिनी गति एवी विश्चित्र छे के ते गमे त्यांथी गम तेवी रीते अंतरमां पेशी जीवती डाकणंनी जेम जीवनुं जोखम करेछे. मोटा योगी जनोने पण लोग जोइने छळे छे अने असंस्कारी आमाने तो क्षणवारमा उथलावीने उधो वाळे छे 'आवी तेंनी कुटीलता जग जाहेर छे, माटे क्षणवार पण तेनो विश्वास -करवी उचित नयीजे.
९