________________
श्री जैनहितोपदेश-भाग २-जो. मुमति-आप मारा स्वामीनाथ मारी उपर सुप्रसन्न थया छ। तेथी हुँ मारूं अहोभाग्य मार्नुछु. आपनी तेवी प्रसन्नता सदा बनी रहे तेम खरा जीगरथी इच्छु छु, पण साचं कारण कहेता मन संको. चाय छे..
चारित्र--सुंदरी ! जराए संकोच राख्या दिना खरं कारण __ होय ते कहीदे.
सुमति-आज सुधी आप लांबो वखत थयां मारी उपेक्षा करीने मारी सपत्नी (शोक्य) कुमातिनेज व पड्या हता, ए वात | आप आटलामा विसरी गया के जेथी मारे माहे तेनुं कारण कहेवडावो छो! __ चारित्र-सुमति ! तारा स्थायी समागम विना सर्व कोइ कुमतिने वश पडीने खुवार थाय छे ते तो तने सुविदितज छे. .
सुमति-हा पण आपे तो चारित्र० नाम धारीने अने दुनियामां पण जेबोने तेवो दमाम राखीने मारी विगोषणा करी तेनु केम?
चारित्र-सुंदरी! तुं जे कहे छे ते सत्य छ, मारी दांभिक वृत्तिने संभारतांज हवे तो मने शरम आवे छे. पण जो तारो समागम थयो न होततो शुं जाणाये मारा शाए हाल थात, हशे पाछी. तेवी भूल न थाय माटे अने तारो समानम स्थायी बन्यो रहेशे तो. हुं मारु अहो भाग्य मानीश. हवे तारे जे कांइ .हितकारी 'चात कहे:
