________________
“श्री जैनहितोपदेश भाग जो. 'पुरुषार्थहीन तो तेवे वखते दीनता धारण करीने कर्तव्य भ्रष्टज थाय छे. पुरुषार्थहीन कर्तव्य कर्मनो अनादर करीने सुखशील. थइ, अर्थ या कामनोज आदर करे छे. पुरुषार्थवंत तो. गमे तेवा संयोगोमा प्रमाद रहित धर्मनेज़ प्रधान पद आपे छे. . - पुरुषार्थवंत साधुज अहिंसा, सत्य, अस्तेय, ब्रह्मचर्य अने असंगनादिक महानतोने अखंड-अतिचार रहित पाळीने स्व. चारित्रने उज्वळ करे छे त्यारे पुरुषार्थहीन साधु वेवां महाव्रत लइने स्वच्छंद वर्तनथी तेमने खंडी विराधी स्वचारित्रने कलंकित करी अंते अधोगतिनाज भागी थाय छे. . . .
पुरुषार्थवंत साधुन विविध प्रकारना अभिग्रहने निःस्पृहताथी अखंड पाळी नाना प्रकारांनी लंब्धियोने पेदा करे छे, पण तेनों क'दापि गेरं उपयोग करता नथी. पुरुषार्थहीनमा तेथी-विपरीतज 'जोवामां आवशे. ..
.. .. पुरुषार्थवंत साधुज सम्यग् ज्ञान अने सम्यक् क्रियांनी यथायोग्य' सहायथी रनत्रयीन आराधन करीने अल्प काळमां अक्षय अ. ‘विनाशी पदने पामे छे. अने पुरुषार्थहीन साधु तो मोक्षना साधन भूत ज्ञानक्रियामांना कोइनी इच्छानुसार उपेक्षा करी रत्नत्रयीने विसंधी पूर्वोक्त प्रमादने परवश पड़ी दीर्घकाळ संसार परिभ्रम
