________________
११८ श्री जैनहितोपदेश भाग २ जो. . पुरुषार्थवंतने मिथ्या आडवर रचवानी जरुर नथी, तेमज. तेने तेवो आडंबर प्रियं पण होतो नथी. तेओं करे छे घणु अने बोले छे थोडं. तेओ जे कंइ स्वपर हितकारी कार्य करे छे.ते फक्त स्वकर्तव्य समजीनेज करे छे. तेथी तेमने स्वोत्कर्ष के परापकर्ष करवाना वक्र व्यवहारमा उतरवू पडतुं नथी, अने सार पण एज छः __पुरुषार्थवंतज सत्य धर्म शोधन या दोहन करीने तेनु, यथार्थ सेवन करी शके छे. पुरुषार्थहीन लोको तो अंध श्रद्धाथी केवळ जूनी रुढीने अनुसरीनेज चालवावाळा होय छे, तेथी तेमां कंइ विशेष लाभ मेळवी शकता नथी. पुरुषार्थ विना कोइपण कार्य परिपूर्ण था शकतुं नथी. पूर्वोक्त पांचे प्रकारना प्रमादने तजीने सावधानपणे स्वपरहित साधनारज पुरुषार्थवंत कहेवाय छे. अने उक्त प्रमादने पराधीन थइ पडेला लोको पुरुषार्थहीन कहेवाय छे.
- पुरुषार्थज माणसनुं खरं जीवन छे, तेथी पुरुषार्थहीन माणस पशु समानज छे. पुरुषार्थहीन, मनुष्यभव पामीने उलटुं लेवानुं देवु करे छे.
· पुरुषार्थवंत पोताना पवित्र-वर्तनथी आ भू लोकमां पण दैवी जीवन जीवीने अंते अक्षय सुखना अधिकारी थाय छे. ' आपणे धारीये तो पूर्वोक्त प्रमादने तनी खरो- पुरुषार्थ धारी आपणा प्रमादी बंधुओने पण. पुरुषार्थवेत करी शकीये. पण ते स्व
