________________
श्री जैनहितोपदेश भाग २ जो. बहावे छे, अने चिन्तामणिरत्नने कागडाने उडाडवा माटे हाथमाथी फेंकी देछे.-आवी मूर्खाइ करे छे. वळी जे स्वच्छंद वर्तनथी क्षणिक मुखने मादे अमूल्य मानवभवने हारे छे ते मध्य दरियामां. एक फलकने माटे तारक वहाणने भागी,नांखे छे, एक खींटीने माटे,आखा महेलने पाडी नाखे छे, अने एक दोराने माटे मोतीनाहारने तोडी नखि छे, आम आप डहापण करीने अंते पश्चातापनाज भागी थाय छे. आवो पश्चाताप करवानो प्रसंग न आवे माटे स्वाहित समज पूर्वक साधवाने सावधान थइ रहेवू जोइये. शास्त्रकार योग्य फरमावे छे के ज्यां सुधीमां जरा आवी पीडे नहिं, विविध व्याधिओ वृद्धिगत थाय नहिं, अने इंद्रियोनुं वळ घटे नहिं त्यां सुधीमां वने तेटलं धर्मसाधन करी लेवू. पछी परवशपणे साधन कर भारे सुश्कल थइ पडशे.
४५ पुरुषार्थ वडेज सर्व कार्य सिद्ध थाय छे माटे
पुरुषार्थनेज अंगीकार कर. पुरुषार्थहीन एवा प्रमादी लोकोना मनना विचार सनमांज रही जाय छे. परंतु पुरुषार्थ युक्त प्रयाद रहित पुरुषोना सात्विक विचार जोइने तेनी भाग्यदेवी पण एवाज़ विचार करे. छे, तेथी ते प्रायः -सफलज थाय छे. .
पुरुषार्थवंतने दुनियामां कंइपण असाध्य नथी.
