________________
८४
श्री जैनहितोपदेश भाग २ जो.
+
३५ प्राणान्ते पण व्रत भंग करीश नहिं
प्रथम आपगायी सुखे पाळी शकाय एवीज प्रतिज्ञा या व्रतनयनलेवा योग्य छे, अने ते लीघा वाद तेने प्राणान्त सुधी पा.ळवां जरूरनां छे.
-
जो प्रथम ग्रहण करवामां आवता व्रत नियमनुं स्वरुप यथार्थ समजी लेवामां आवतुं होय अने तेनो जरूर जेटलो अभ्यास पण करवामां आवतो होय तो घणुं करीने व्रत भंगनो प्रसंगज आवत्रा पामे नहि.
आत्म कल्याणने माटे जे जे सारां व्रत ग्रहण करवां योग्य छे
2
ते वधानुं स्वरुप संक्षेपथी के विस्तारथी प्रथम सद्गुरु समीपे समजी लड़ तेमांथी आपणे सुखे पाळी शकीये एवां तेमने निरंतर संभारी संभारीने काळजी पूर्वक वो जोइए.
व्रतज- ग्रहण करीने पाळवा प्रयत्न क
जे व्रत - पच्चख्खाण उपयोग शून्य या समज्या विनाज लेवामां आवे ते दुःपञ्चखाण होवाथी- निष्फळ छे. तेथी तेवां व्रत लोघां होय या न होय तोपण प्रसंगोपात या च्हाइने सद्गुरु पासे ज जइ त ते व्रत संबंधी जरुर जेटली समज लइने जो सारी रीत सावधान थइन ते पावामां आवे तो पोताना प्रयत्नना प्रमाणां जरूर लाभ माप थड़ शकेन. परंतु केवळ गतानुगतिकपणे संमूहिमनी पेरेज
