________________
र २१० ) दिन कहतां आवै थाग में । ते डूबा अज्ञानी निगुणा बांदने रे, त्यांरो भव भव में होसौ घणो अभाग रे । ट्र० ॥ ४१ ॥ ए दवा निच्छेपी बांदे गुण बिना रे, ते पिणा काम पड्यां देवे उधाप रे । ते पग पग झूठ वाले अति घणो रे, ते कर रह्या लूढ़ कूड़ बिलाप रे ॥ द्र० ॥ ४२ ॥ यांने गुगा विन दुवा बांदण रो कह्यो रे, जब ताऊ वसूधा वाले एम रे। कहै द्रवा छै तो गुण नहीं पिग मांहि रे, तिग में शीश नमावां फेम रे । द्र० ॥४३॥ जे द्रवा निकेवल माने रे, गुण रो शरणो ले जिना चाय रे । बा खोटी श्रद्धा थांरी अटकै घणी २ । जब सांच वालो ने आयो ठाय रे । द्र० ॥४४॥ त कहिवा ना ठाय आया अज्ञानी रे, पिगण मन में न भौज गुरव नृढ़ रे । त्यारे डंक लाग्या कुगुरां तणां करडा , झिगा विध ते छोडे करडी रूढ़ रे । ॥ द्र० ॥ ४५ ॥ बो द्रव्य निजेपी मुख स्यूँ कर रहा '. तिगा गै पिग ममझ पड़े नहीं काय रे । ते भरमाया लागा सुगुल तणां रे, ते प्रत्यक्ष चोड़े मृला जाय रे ॥ ४० ॥ ४६॥ कई द्रव्ये तीसर अनादि काल ना र . त्यांरौ पिग गरन सरी नहीं काय रं । ती बंदगा करसो तिण ने किम तारसो रे, विमा भाग ममको दुगा न्याय रे ॥ द्र० ॥ ४७ ॥
