________________
परः परस्ततो दुःखमात्मैवात्मा ततः सुख। अतएव महात्मानस्तान्नि मित्तंकृतोद्यमाः NAM अविद्वान् पुद्गल द्रव्ययोऽभिनंदति तस्य तत् । नज्ञातु जंतोः सामीप्यं चतुर्गतिषु मुंचति ॥६॥ आत्मानुष्ठान निष्ठस्य व्यवहार वहिः स्थितः। जायते परमानन्दः काश्चि द्योगेन योगिनः॥gn. आनन्दो निर्दहत्युद्धं कमै धनमनारतं । नचासौ खिद्यते योगी वहि दुखेष्व चेतनः॥८॥ अविवाभिदुरं ज्योतिः परं ज्ञानमयं महत् । तत्प्रष्टव्यं तदेष्टव्यं तद् द्रष्टव्यं मुमुक्षुभिः ॥४६॥ जीवोऽन्यः पुद्गलश्चान्य इत्यसोतत्त्वसंग्रहः । यदन्यदुच्यते किंचित् सोऽस्तु स्यैव विरतर ॥५॥
भावार्थ-आत्मा के सिवाय पर पदार्थ है सो अपने से भिन्न है उसमें लीन होने से दुःख है । आस्मा स्वयं शुद्ध प्रात्मा हैइसमें लीन न होने से सुख है । इसीलिये महात्मा जन इस आत्मा के ध्यान का उद्यम करते हैं । जिस से सुख हो ॥४५॥ प्रशानी जीव शरीरादि पुद्गल द्रव्यों को प्यार करता है इसलिये