________________
४२
दिगंबर जैन. ।
तेथी में तेन आ वखते आशीर्वाद आप्यो.
आ हकीकत जाणी त्या हाजर रहेला कुदकुंद मुनिना चंधुद्वय तरतज पुनः विमानरुढ थया अने ज्या श्री कुंटकुद मुनि तप करता हता त्यां आवी तेमने नमस्कार कर्या बने विदेहमां चालवानी विनंति प्रदर्शीत करी. आधी मुनिने घणो उलास थयो अने विमानारुढ थइ निकल्या. मुनिए निकळती वखते पिच्छी अने कमंडलु साथ लइ लीधा. तेमा पिच्छी विमानमा शिघ्रगतिथी रस्तामां कोई स्थळे पडी गइ, तेनो पचो लाग्यो नहीं त्यारे पिच्छी सिवाय अयोग्य देखाय, एम जाण विमान त्या अटकावी तेनी तपास करी, पण ते कंइ मळी नहीं, त्यारे पासेना मानस सरोवरपर ते गया अने त्यां गीध पक्षीनी पडेली कोमळ पांखनी पिच्छी करी लधिी अने पछी तेणे विदेह तरफ प्रयाण कर्यु. रस्तामा हक्षेित्र, नामिगिरी, मेरु वगैरे पर्वत आव्या ते उलघी विदेहमा जइ अयोध्यापुरी नगरीनां नामना बाहोद्यानमा रहेला प्रदेशमा श्रीमंदरस्वामीना सपोसरण पासे उता. ते नगर जोया पछी कुंदकुंद मुनिने ते दे देवोए कयुं के आ स्थळे सतत् चतुर्थकाळ एटले सौख्यको काळ छे अहीं कोइपण लेगमात्र दुःखी म.लम पडतुं नथी. आ अचळ क्षेत्र छे.
