________________
( ४२ )
मातर्धनुर्यस्यस्थिरं श्रुतगुणं वाणः सुअस्तिरत्नत्रयम् । परमार्थ वद्धलक्ष्यः नापि स्स्वलति मोक्षमार्गस्य ||
अर्थ -- जिस मुनि के पास मति ज्ञान रूपी स्थिर धनुष है जिस परश्रुत ज्ञान का प्रत्यञ्चा है, रत्नत्रय रूपी उत्तम वाण (तीर ) जिस पर चढ़ा हुवा है जिसने परमार्थ को लक्ष्य अर्थात निशाना बनाया हुवा है वह मुनि मोक्ष मार्ग से नहीं चूकना है ।
भावार्थ -- जो मति शानी शास्त्रों का अभ्यास करता हुआ रत्न त्रय संयुक्त होकर परमार्थ को खोजता है वह मोक्षमार्ग से नहीं डिगता है। सो देवो जो अत्थं धम्मं कामं सुदेइ णांणं च । सो देइ जस्स अच्छिदु अच्छो धम्मोयपवज्जा ॥२४॥ स देवो योऽर्थं धर्मं कामं सुददाति ज्ञानं च ।
स ददाति यस्य अस्तितु अर्थः धर्मश्च प्रवृज्या ॥ अर्थ - - धन धर्म, काम और ज्ञान अर्थात केवल ज्ञान रूपी मोक्ष को जो देवै साहादेव है । जिस के पास धन धर्म और अर्थात् दीक्षा हो वही दे सक्ता है ।
प्रवृज्या
धम्र्मोदया विसुद्ध पवज्जा सव्त्र संग परिचत्ता । देवोaarयमोहो उदयकरो भव्व जीवाणं ||२५|| धर्मोदय विशुद्धः प्रवृज्या सर्वसंगपरित्यक्ता । देवो व्यपगतमोहः उदयकरो भव्यजीवानाम् ॥
अर्थ – जो दया करिके विशुद्ध है वह धर्म है, समस्त परिग्रह से रहित है वह देव है वही भव्य जीवों के उदय को प्रकट करने वाला है ।
बय सम्पत्त विसृद्धे पंचेंदिय संजदेणिरावेक्खे | नहाएओ मुणितिच्छे दिक्खासिक्खासु णहाणेण ॥ २६ ॥
व्रतसम्यकत्व विशुद्धे पञ्चेन्द्रियसंयते निरपक्षे | स्नातु मुनिः तीर्थ दीक्षाशिक्षासुनानेन ॥