________________
पाहुड-दोहा जिणवरु झोयहि जीव तुहुँ विसयकसायहं खोइ । दुक्खु ण देक्खहि कहि मि वह अजरामरु पउ होइं ॥१९७॥ विसयकसाय चएवि वढ अप्पहं मणु वि धरहि ।
रिचि चउगइ णित्तुलउ परमपउ पाहि ॥१९८॥ इंदियपसरु णिचारियई मण जाणहि परमत्थु । अप्पा मिल्लिविणाणमर अवरु विडाविड सत्थु ॥१९९|| विसया चिंति म जीव तुहुं विसय ण भल्ला होति । सेवंताह वि महुर बढ पच्छई दुक्खई दिति ॥२०॥ विसयकसायहं रंजियउ अपहिं चित्तु ण देइ । बंधिवि दुक्कियकम्मडा चिरु संसारु भमेइ ॥२०१॥ इंदियविसय चएवि वढ करि मोहहं परिचाउ । अणुदिणु सार्वहि परमपर तो एहर वरसाद ॥२०२॥ णिजियसासो णिकंदलोयणो मुक्कसयलवावारो। एयाई अवत्य गो सो जोयर णत्थि संदेहो ॥२०॥
द. झावहे. २ द. जिम सिवपुरि पाबेइ.३ क, चपहि. १२. चूरदि. , द. पसर. ६ क, अप्पा. ७ द, संसार.. कारदि.