________________
मनम
श्रीमहा० ६ गामाणुगामं पियरं व देवयं व सामियं व परमोवगारिणं व रयणनिहाणदेमगं व जीवियदायारं व गिरिई मांग
पजुवासंतो परिभमइत्ति, एवं च काले वोलंतमि मिरिई चउरासीइं पुषसयसहस्साई सघाउयं पालइत्ता अणालो२ प्रस्तावः |
इयपडिकंतनियदुचरिओ कालं काऊण वंमलोग कप्पे दससागरोवमाऊ देवो जाओत्ति। ॥२२॥51 सोऽवि कविलो अपढियसत्थपरमत्थो वज्झोवगरणधरणमेत्तरसिंगो जहादिट्टकद्वाणुढाणपत्तपरमकट्ठो गागीरी
पिरियडइ । मुणिविलक्खणागारदसणेण पुवकमेण समलियइ य से समीवे धम्मसवणत्थं वह जणो, सोऽवि अ
वियक्खणत्तणो समणसत्थेसु तहाविहधम्मदेसणमवियाणमाणो ‘युक्तायुक्तपरिज्ञानशून्यचित्तस्य देहिनः । अलब्ध
मध्यताहेतुौनं सर्वार्थसाधनम् ॥ १॥' इति परिचितंतो गाढपरिग्गहियमोणव्वओ दिणगमणियं करेइ । अन्नया । दाय आयुरिरायपुत्तपमुहं सिस्सगणं पञ्चाविऊण जथादिढ वज्झाणुद्वाणं दंसिऊण य चिरकालं कयबालतवो मरिऊण बमलोए कप्पे देवो उववजइ । तहिं च
असुर्य अदिपुज्वं सुरलच्छि पेच्छिऊण तारिच्छं । अणुचिंतिउं पयत्तो अइविम्हियमाणसो कविलो ॥ १८२ ॥1 किं मन्ने होज मए दारुणरूवं तवं समायरिउं (य) । किं मयलंछणसच्छहमणुचरियमणुत्तमं सील ?॥ १८३ ॥11॥२२ । किं वा दुक्करतवनियमनिरयचित्तेसु साहुपत्तेसु । होज निहित्तं वित्तं नियभुयजुयलजियं पुविं? ॥ १८४ ॥ किं वा साहसमवलंबिऊण खितं हवेज नियदेहं । पजलियतिव्वजालासहस्सजडिलंमि जलणमि ॥ १८५ ॥