________________
४४०
जिनहर्ष प्रथावली १ चल्यौ लेइ कलत्र, मित्र ज्यं विकसइ कलीयां । तिण ठोड़ि आय रथ थंभीयौ, भुवन जाइ सिर कापीयउ । तिहां गयौ मरण देखे तुरत, मित्र तासु तिमहिज कीयौ-१५ अजी न आया केस, तिका कामणि तिहां पहुती। पेखि मरण एहवौ, मरै देवी मां कहती। तौ ए करि सरजीत, सीस धड़ मेल्हि निचंता। तिण मेल्हा जूजूया, हुआ जीवता विता। कहि दीप नारि ते केहनी, धड़ वनिता राजन लहइ । जिनहरष रीस करि सीसरी, कामणि चौवोली कहै-१६
अथ चउथइ पहुर हार बोलायौ ।
॥ दुहा ॥ आयो दक्षण देश थी, उलगाणौ वर वीर । वर्द्ध मानपुर वर प्रसिद्ध, वीरसेन नृप धीर-१७
कवित्त . . वर्द्धमानपुर वड़ौ, नाम वीरसेण नरेसर । दक्षण थी आवीयौ, एक रजपूत वीरवर । राइ कहइ किन काम, सेव कजि साहिव आयौ । . . रोजगारा की, लेसि, सहस दीनार - दिवायौ । असवार किता सुत नारि हुं, रावति पुरपति राखीयउ। . निसि नारि काइ रोती सुणी, भूप जागि इम भाखीयौ-१८ कोइ जागै पाहरू, तरइ वर -वीर हूंकारइ । . .