________________
३७०.
4
लिनहर्प प्रन्थावली जिनहरख देव जावै जटे, वातां सगले विस्तरी ॥६॥ इन्द्रभूति ऊठीयो, सींह ज्युं पूछां पटके ।
...
....
......"
वरस्यालु वाहला, जेम इधको ऊफणियो। लोयण कर वे लाल, हेक हाथल मुंय हणियो। वादीयां रां भंजण विड़द, जोयो मिल जठे तठे। जिनहरख गिण गिण गालीया, ओ करडू रहीयो कठे ॥७॥ ___ मैं जीत सेलवी, वडा कवि ओवट वहता ।
गोड तणा गंजीया, लाख वगसीसां लहता। ग्यालेरा ग्रह मेल्हि, पेस ले पाये पडीया। गुण्डवाणा गालीया, नेस गुजराती नमीया । सझीया सयल सोरठरा. माण मेवाडांचो मले। जिनहरख अगंजी गंजीया, वादी कोय उठ्यो चले ॥८॥ हाथीलो हीसल्ल, ताम गोतम गरज । घणा छात्र धूमरे, सबल आडम्बर सज्ज । केसरि देख कुरंग, तुरत जेही विधि वास । ऊगमीय आदीत, पुहवि अन्धकार पणासै । तजी प्राण माणंतू पुत्रां ससी, अंग पराक्रम त्यां अछ। जिनहरख वहस्सै बोलीयौ, नयणे मो दीठो न छै॥६॥ वमधमीयो करि क्रोध, भुवी कुण करै सरभर । हुच करतो हालीयो, प्राण काढुं कर पाधर । संख राव पंखवाव, लहे दर तिके भुयंगम ।