________________
३०७
श्री पार्श्वनाथ बारहमास आसो वरसे सरवड़े सखी, स्वाति नक्षत्र मझार रे। मोती सायर नीपजे सखी, मांधा मूल अपार रे । सखी चंद-किरण सुखकार रे, जनि' विरह जगावणहार रे । पोयण सर मांहिं हजार रे, फली निरमल जल सार रे ॥३॥इ० काती (ओ) छाती शीतली सखी, सुभक्ष अने सुगाल रे। परव दीवाली आवीउं सखी, घरि घरि दीपक माल रे । परघल पकवान रसाल* रे, हिलि-मलि खेले वर वाल रे । सोहग सुंदरि सुकमाल-रे, सहु माणे सुख रसाल रे ।४। इ० वासर लघुताइ पामीओ सखी, मागसर चमक्यो सीत । सुंदर पाणी सोयलां मखी, पावक साथइ प्रीत रे । आवे दक्षण आदीत रे, ताढिक व्यापी बहु रीत रे । मन काहल छोड़ी भीत रे, मलीया निज चोखे चित्तरे ।५। इ० पोस सरोस थयो घणो सखी, सीत पड़े ठंठार । पालो वाले पापीओ सखी, जाणे अङ्ग अङ्गार रे । न खमाये इक लगार रे, (नर) मंदिर निवात मझार रे । मिलि मिलि पोढे नर नारि र, इम सफल करे जमवार रे ।६।इ० माह महीनो आवीओ सखी, वाया ठाढा वाय ।
१ जिन २ बिहुँ मानै ३ सौ थइ ४ काउल छूटी नीत रे ५ नर मंदिर . वाय मझार रे * नेवज भरिया वहु थाल रे x शीतल